Durísimo correctivo inicial que pode levar ó DCM a ser o primeiro colista da división. Un resultado que só debe servir para amosar ós nósos (e sobretodo ás altas esferas do clube) que cada partido será moi difícil e non hai favoritos en ningunha xornada.
E tralo parón estival, regresou a competición. Nova tempada para o DCM, e xa van unha cantas, o que o comeza a convertir nun dos equipos veteráns da Vigo en Xogo. Como xa diciamos nunha noticia publicada anteriormente, o equipo volve apostar un ano máis pola tradición, e todos agardan que o sementado anos atrás siga dando froitos nas vindeiras tempadas. O tempo determinará ata onde pode seguir alargando o DCM este ciclo de bonanza que dura xa máis de catro anos e agardemos que dure moitos máis, pero ó final todo ciclo termina e xa a sabiduría popular dinos iso de “todo debe cambiar, para que todo permanezca igual” (Guisado Tato, M. (2010)).
Pero polo momento, e tralo visto hoxe, o ciclo de expansión sufríu unha dura desaceleración para o DCM, que non parece ter claro o seu rumbo, un rumbo polo que cuestionábase Xaime na previa, e que parece que non é o establecido hoxe; o equipo comeza a tempada desorientado e cun gran correctivo a mans da súa besta negra, un Parquets Eloy que atragántaselles ós nósos por cuarta vez consecutiva.
O equipo sabe que o seu rumbo é o de sempre, gran traballo defensivo do colectivo e moita seriedade en tódalas fases do encontro, un rumbo que leva ó equipo a vencer partidos e a situarse no vagón dianteiro da clasificación.
Ese é o camiño, ése é o rumbo, pero hoxe o buque non foi quen de manter firme o timón nesa dirección. O equipo puxo a súa mellor intención sobre o campo pero iso non foi suficiente para vencer a vento e marea.
E tras este inicio melancólico e de seguro aburrido para moitos, imos xa co partido. Tentaremos evitar estas parrafadas nas vindeiras crónicas pero era moito tempo sen expresarse tralo parón da competición.
A liga comezou para os nosos por segundo ano consecutivo contra o Parquets Eloy. Foi ás 9 da mañá deste outonal domingo no campo da Mina. O colexiado que dirixíu a contenda permitíu ó Parquets Eloy presentar ós seus 5 xogadores ás 9:15, cando a normativa só otorga 5 minutos de cortesía.
Nos enfrontamentos ligueiros da tempada pasada contra o Parquets, o DCM tiña optado por unha táctica ultradefensiva, cedendo a batuta do encontro ó Parquets e agardando pechados no seu campo. O resultado foran dous derrotas dos nósos.
Por iso, hoxe buscouse darlle máis ritmo ó encontro, saír sen o freo de man posto.
Pero a idea viuse abaixo cando nos tres primeiros e únicos ataques do Eloy no primeiro tempo, 3 ataques nos que facía 3 goles, en todos participou Vasco, pesadelo xa para os homes dcmistas. 0-3. Ver para crer. Xa non había marcha atrás, quedaba seguir igual ou cicáis más ofensivos todavía, e o DCM conseguíu así superar en moitas ocasións a tupida defensa amarela, pero sen a puntería necesaria para lograr gol.
Pouco máis que dicir da primeira metade. 5 chegadas dcmistas, 0 goles; 3 chegadas do Parquets, 3 goles. Durísimo correctivo para os nósos.
Aínda así o equipo tentou non perderlle a cara ó partido, e mellorou un chisco máis na segunda metade, volvendo a gozar de varias ocasións, pero ningunha delas conseguíu traspasar a liña de gol.
Pola contra, o Vasco volvía coller un balón para tumbar á súa marca e facer o 4º.
E o 0-5 chegaría tamén das botas do mellor home do Parquets de dobre penalti.
Por si fose pouco, o DCM perdeu o seu balón ó quedar atrapado no teito do pavillón. Inicio para esquecer dun equipo que aínda así deu a cara en todo momento.
Toca esquecer este encontro e traballar a partir de agora como se a liga voltase a comezar.
Reciban un cordial saúdo e ata a vindeira semana.
No hay comentarios:
Publicar un comentario