Un moi mermado, pero extraordinario DCM, vence un encontro dos que fan historia para manterse vivo na pelexa pola permanencia. Os seis valentes convocados, liderados por un fantástico Quique, traballaron sen descanso durante os 50 minutos para derrotar ó segundo clasificado da liga. Os nósos deben sentirse moi orgullosos de sí mesmos, e desfrutar esta victoria. Por desgraza, os rivais directos non ceden e a permanencia continúa estando moi moi cara.
Jorge, Chape, Vare, Quique, Pablo (tocado) e Pani (falto de descanso), foron os artífices do acontencido onte na pista do Berbés (onde tras dous encontros, o equipo mantense invicto). O malestar físico de Pablo antes do inicio do partido, a entrada in-extremis na convocatoria de Pani, e o poderío do rival (segundo clasificado e cun amplo e potente plantel), facían presaxiar unha avultada derrota dos dcmistas que os levaría directos ó pozo da división.
Así pois, o equipo saltou á pista coa intención de cubrir o trámite. A curta convocatoria únicamente deixaba opción a xogar pechados atrás, tentando minimizar o desgaste físico.
Esa situación, provocou (ó igual que na ida) que o rival non atopase a maneira máis axeitada de crear perigo ante a portería de Jorge. O esférico pertencía totalmente ó Piedrajoya, que movía con velocidade e calidade, de banda a banda, desgastando moitísimo ós nósos. Pero comezaban a pasar os minutos e o electrónico non se movía. O DCM foi mellorando sobre a marcha. Encontrou a maneira de que o desgaste fose menor detrás do balón e comezaba a atopar a maneira de crear ocasións illadas. Os desmarques ás costas da defensa, e aproveitar os despistes rivais nos cambios, nos saques de banda... provocados pola sensación de superioridade, foron as armas.
Así chegarían a primeiras ocasións locais. Un par de balóns en longo que Pablo atopaba ás costas de defensa, e un saque de banda de Quique cara a incorporación dende atrás de Vare (tentando imitar o gol de Quique da semana pasada). Foron só avisos, pero que daban esperanzas ós dcmistas.
O rival seguía sen atopar a forma, continuaban cunha posesión estéril do esférico.
E de novo aparecía unha das ocasións illadas do DCM. Quique aparecía por banda dereita do ataque dcmista e con moitísima calidade picaba o balón ante a saída do gardamallas rival facendo o 1-0.
As sensacións seguían sendo as mesmas. O equipo mandaba no electrónico pero semellaba cuestión de tempo que o rival atopase a forma de crear perigo ou que as forzas Dcmistas non deran para aguantar o ritmo. Pero de momento, o DCM seguía traballando.
O rival atoparía un camiño para desatascar o seu ataque colocando un pivot en área rival. O atacante do Piedrajoya, moi superior físicamente ós nósos, anotou no primeiro balón que recibíu. Revolveuse con potencia e Chape pouco tivo que facer. 1-1.
Pero de novo o DCM mellorou sobre a marcha. Foi buscando solucións para solventar eses problemas, e cun bo traballo defensivo tapou esa vía de ataque que atopara Piedrajoya.
E de novo aparecería Quique en xogada illada, para aproveitar un balón rexeitado en primeira instancia pero recollido por Pablo que tocaba para que Quique dentro da área tirase de recursos para conectar un taconazo que coábase na porta rival, 1-2.
O DCM devecía por chegar ó descanso con este marcador, pero no último minuto da primeira metade, De la Cruz sinalaba unha falta na forntal por dubidosas mans de Quique. O atacante disparaba polo lado do porteiro e o balón coábase con fortuna entre as pernas de Jorge, que quedaba tendido no chan doéndose do "baixo ventre" XD. 2-2 e descanso.
O equipo seguíu mellorando cada vez que Piedrajoya atopaba a fórmula para crear perigo. No tramo final da primeira metade, o rival optou por presionar en todo o campo e dificultaba a saída do balón dos dcmistas, quenes tentaban saír con pelotazos, pero a superioridade física dos defensores rivais facía imposible chegar a algún balón por alto. Por iso, o equipo atopou a maneira de saír, raso por banda.
Así quitouse a presión dos últimos minutos de antes do descanso, e asentouse de novo no partido.
A segunda parte comezaba cun xogadón do equipo rosiña. Pablo (enorme no traballo de aguantar o esférico), agardaba ata a chegada de Vare dende atrás aproveitando un gran aclarado de Pani. Vare recibía e tiraba a parede co propio Pani quen devolvía un fermoso balón dentro da área, pero incomprensiblemente o defensa dcmista estragaba a ocasión lanzando fóra.
Perdoaba o DCM e non o facía agora o rival, que aproveitaba un erro na saída dende atrás de Quique e Pani para marcar a placer. 2-3. Semellaba que o partido xa era para o Piedrajoya, que estaba por diante por primeira vez e tiña enfronte a uns dcmistas agotados. Pero os nósos non se conformaron e sen presión algunha seguiron loitando. E pronto conseguirían un importante gol por mediación de Pablo tras xogada persoal dun incombustible Quique, 3-3.
Co empate, o partido foise caldeando tras un pique de Pablo cun defensa rival. De la Cruz, equivocábase para ambos lados segundo a forza das protestas. O partido era xa tolo, de toma e daca por ambos lados. O DCM resistía en defensa cun traballo encomiable a pesares do cansanzo e das dores (como a de Jorge tralo golpe de antes do descanso).
E consecuencia deses rifi rafes, o rival chegaba á 5ª falta. Intres despois, Pani tentaba saír dende atrás co esférico e o rival golpeáballe o xusto para que despois de varias protestas, De la Cruz accedese a pitar a falta e o correspondente doble penalti. Quique asumía a responsabilidade e convertía por baixo. 4-3 e dous minutos para o final.
Aguantou con todo o DCM e o asubío final reconfortou ós Dcmistas polo incrible traballo feito.
Noraboa rapaces. Por vitorias como a de onte merecen a pena os esforzos. Tres puntos vitais para manterse vivos na loita. Agora a pensar no seguinte.
Máis dificultades para os dcmistas, que manteñen todavía as baixas de Yago e Emi para recibir o T.Cahersa, á que podería unirse a de Jorge dependendo do horario do encontro.
As boas novas chegan por outra banda, e é que a directiva xa ten o visto bo do plantel para a incorporación dun novo xogador. O candidato xa está enriba da mesa. Trátase dun xogador con tendencia defensiva, boa planta, serio, comprometido e que xa ten informacións do equipo. Agardemos que o Presidente consega convencelo para a súa incorporación ó proxecto dcmista antes do mércores (día no que se pecha o prazo de fichaxes).
Manterémosvos informados.
Jorge, Chape, Vare, Quique, Pablo (tocado) e Pani (falto de descanso), foron os artífices do acontencido onte na pista do Berbés (onde tras dous encontros, o equipo mantense invicto). O malestar físico de Pablo antes do inicio do partido, a entrada in-extremis na convocatoria de Pani, e o poderío do rival (segundo clasificado e cun amplo e potente plantel), facían presaxiar unha avultada derrota dos dcmistas que os levaría directos ó pozo da división.
Así pois, o equipo saltou á pista coa intención de cubrir o trámite. A curta convocatoria únicamente deixaba opción a xogar pechados atrás, tentando minimizar o desgaste físico.
Esa situación, provocou (ó igual que na ida) que o rival non atopase a maneira máis axeitada de crear perigo ante a portería de Jorge. O esférico pertencía totalmente ó Piedrajoya, que movía con velocidade e calidade, de banda a banda, desgastando moitísimo ós nósos. Pero comezaban a pasar os minutos e o electrónico non se movía. O DCM foi mellorando sobre a marcha. Encontrou a maneira de que o desgaste fose menor detrás do balón e comezaba a atopar a maneira de crear ocasións illadas. Os desmarques ás costas da defensa, e aproveitar os despistes rivais nos cambios, nos saques de banda... provocados pola sensación de superioridade, foron as armas.
Así chegarían a primeiras ocasións locais. Un par de balóns en longo que Pablo atopaba ás costas de defensa, e un saque de banda de Quique cara a incorporación dende atrás de Vare (tentando imitar o gol de Quique da semana pasada). Foron só avisos, pero que daban esperanzas ós dcmistas.
O rival seguía sen atopar a forma, continuaban cunha posesión estéril do esférico.
E de novo aparecía unha das ocasións illadas do DCM. Quique aparecía por banda dereita do ataque dcmista e con moitísima calidade picaba o balón ante a saída do gardamallas rival facendo o 1-0.
As sensacións seguían sendo as mesmas. O equipo mandaba no electrónico pero semellaba cuestión de tempo que o rival atopase a forma de crear perigo ou que as forzas Dcmistas non deran para aguantar o ritmo. Pero de momento, o DCM seguía traballando.
O rival atoparía un camiño para desatascar o seu ataque colocando un pivot en área rival. O atacante do Piedrajoya, moi superior físicamente ós nósos, anotou no primeiro balón que recibíu. Revolveuse con potencia e Chape pouco tivo que facer. 1-1.
Pero de novo o DCM mellorou sobre a marcha. Foi buscando solucións para solventar eses problemas, e cun bo traballo defensivo tapou esa vía de ataque que atopara Piedrajoya.
E de novo aparecería Quique en xogada illada, para aproveitar un balón rexeitado en primeira instancia pero recollido por Pablo que tocaba para que Quique dentro da área tirase de recursos para conectar un taconazo que coábase na porta rival, 1-2.
O DCM devecía por chegar ó descanso con este marcador, pero no último minuto da primeira metade, De la Cruz sinalaba unha falta na forntal por dubidosas mans de Quique. O atacante disparaba polo lado do porteiro e o balón coábase con fortuna entre as pernas de Jorge, que quedaba tendido no chan doéndose do "baixo ventre" XD. 2-2 e descanso.
O equipo seguíu mellorando cada vez que Piedrajoya atopaba a fórmula para crear perigo. No tramo final da primeira metade, o rival optou por presionar en todo o campo e dificultaba a saída do balón dos dcmistas, quenes tentaban saír con pelotazos, pero a superioridade física dos defensores rivais facía imposible chegar a algún balón por alto. Por iso, o equipo atopou a maneira de saír, raso por banda.
Así quitouse a presión dos últimos minutos de antes do descanso, e asentouse de novo no partido.
A segunda parte comezaba cun xogadón do equipo rosiña. Pablo (enorme no traballo de aguantar o esférico), agardaba ata a chegada de Vare dende atrás aproveitando un gran aclarado de Pani. Vare recibía e tiraba a parede co propio Pani quen devolvía un fermoso balón dentro da área, pero incomprensiblemente o defensa dcmista estragaba a ocasión lanzando fóra.
Perdoaba o DCM e non o facía agora o rival, que aproveitaba un erro na saída dende atrás de Quique e Pani para marcar a placer. 2-3. Semellaba que o partido xa era para o Piedrajoya, que estaba por diante por primeira vez e tiña enfronte a uns dcmistas agotados. Pero os nósos non se conformaron e sen presión algunha seguiron loitando. E pronto conseguirían un importante gol por mediación de Pablo tras xogada persoal dun incombustible Quique, 3-3.
Co empate, o partido foise caldeando tras un pique de Pablo cun defensa rival. De la Cruz, equivocábase para ambos lados segundo a forza das protestas. O partido era xa tolo, de toma e daca por ambos lados. O DCM resistía en defensa cun traballo encomiable a pesares do cansanzo e das dores (como a de Jorge tralo golpe de antes do descanso).
E consecuencia deses rifi rafes, o rival chegaba á 5ª falta. Intres despois, Pani tentaba saír dende atrás co esférico e o rival golpeáballe o xusto para que despois de varias protestas, De la Cruz accedese a pitar a falta e o correspondente doble penalti. Quique asumía a responsabilidade e convertía por baixo. 4-3 e dous minutos para o final.
Aguantou con todo o DCM e o asubío final reconfortou ós Dcmistas polo incrible traballo feito.
Noraboa rapaces. Por vitorias como a de onte merecen a pena os esforzos. Tres puntos vitais para manterse vivos na loita. Agora a pensar no seguinte.
Máis dificultades para os dcmistas, que manteñen todavía as baixas de Yago e Emi para recibir o T.Cahersa, á que podería unirse a de Jorge dependendo do horario do encontro.
As boas novas chegan por outra banda, e é que a directiva xa ten o visto bo do plantel para a incorporación dun novo xogador. O candidato xa está enriba da mesa. Trátase dun xogador con tendencia defensiva, boa planta, serio, comprometido e que xa ten informacións do equipo. Agardemos que o Presidente consega convencelo para a súa incorporación ó proxecto dcmista antes do mércores (día no que se pecha o prazo de fichaxes).
Manterémosvos informados.
No hay comentarios:
Publicar un comentario