Un BarOCruce baixo mínimos facilita unha nova vitoria dcmista que achega moito ó equipo á permanencia. O DCM agardaba un partido moi complicado e otorgábase poucas opcións de vitoria ante un equipo que fora moi superior ós nósos na ida e tras coñecer que Jorge chegaba moi tocado ó partido por mor de dores de garganta e febre.
Mais o rival presentou só cinco xogadores, dos cales ningún era cancerbeiro habitual, e en consecuencia as opcións dcmistas no choque incrementáronse exponencialmente.
Aínda así, custoulle ós nósos trocar o chip e observar que a situación os convertía en claros favoritos do partido. O DCM tiña unha oportunidade para vencer con claridade e facilidade a un moi mermado rival, pero non foron quen de asumir ese favoritismo e fixeron moitos deméritos para complicarse o encontro.
Os minutos iniciais foron dunha extraneza inusual. Tres chegadas de cada equipo á portería rival e seis goles. O nivel de ambos conxuntos era moi pobre, impropio de dous equipos da zona media da 1ª división. Jorge acusou nestes primeiros minutos o seu malestar físico, pero o resto do equipo estivo todavía peor, concedendo opcións de gol difíciles de explicar. Polo bando local, o improvisado gardamallas rival, non se facía co posto e cada disparo dcmista acababa na súa porta.
Emi facía o 0-1, na xogada seguinte empataba o rival, 1-1, e intres despois chegaba o 2-1, Chape tras un centro-chut devolvía as táboas 2-2, Pablo convertía o 2-3, pero de novo 3-3 con outro centro con dirección á portería.
O 3-4 chegaría nunha das poucas xogadas combinativas do DCM (que acusou non só o seu baixo nivel senón tamén o esvaradizo estado do campo). Emi tiraba unha parede con David (que tivo que actuar en labores ofensivas ante a baixa de Pani) e servía ó segundo pau para que Vare convertira o gol.
Co 4-3 no electrónico, Jorge comezou a sentirse máis cómodo na portería e curtou de raíz a sangría de goles que estaba a sufrir o seu equipo. O encontro enfriouse e chegouse ó descanso.
Na segunda metade máis do mesmo. O DCM era incapaz de tomar o mando do encontro a pesares do precario estado do BarOCruce. E nada máis principiar estes segundos 25 minutos, o rival facía o 4-4.
Chegaron entón os mellores minutos do rival, e os peores dos xogadores dcmistas, pero non do seu porteiro Jorge, que se converteu no heroe do partido ó repeler un, dous, tres e ata dez disparos dende a frontal dos atacantes de BarOCruce.
O nivel defensivo dcmista era moi frouxo, incapaz tan sequera de tapar os tiros rivais, pero ofensivamente o equipo tampouco estaba mellor, e a pesares de ter ocasións moi claras, non as convertía.
Por fortuna, nunha xogada algo embarullada, Emi conseguía conectar un tiro en área pequena que tocaba en Chape antes de acabar no fondo das redes. Era o 4-5.
Jorge seguía parando disparos rivais, e os irmáns Santos conseguían ampliar a vantaxe, tras un gran pase de David que deixaba a Pablo no man a man e o pichichi dcmista non erraba. 4-6.
Optou entón BarOCruce por situar porteiro-xogador, e na primeira ocasión facían o 5-6.
O DCM solicitou tempo morto e aclarou as ideas defensivas. Grazas a iso o marcador non se movería de ahí ó final do partido.
Tres puntos de gran importancia nun partido para esquecer por parte de ambos conxuntos. O DCM alcanza a oitava posición. O equipo conseguíu máis puntos nos 7 encontros desputados desta segunda volta que en toda a primeira (16 puntos por 15 da primeira metade de campionato). Sitúase 12 puntos por riba do descenso con 8 partidos por desputar.
Chegan rivais moi complicados nas vindeiras semanas, pero co colchón de puntos obtidos, rabuñando un par de vitorias máis, o obxectivo debería estar cumplido.
Vémonos despois da Semana Santa!
Mais o rival presentou só cinco xogadores, dos cales ningún era cancerbeiro habitual, e en consecuencia as opcións dcmistas no choque incrementáronse exponencialmente.
Aínda así, custoulle ós nósos trocar o chip e observar que a situación os convertía en claros favoritos do partido. O DCM tiña unha oportunidade para vencer con claridade e facilidade a un moi mermado rival, pero non foron quen de asumir ese favoritismo e fixeron moitos deméritos para complicarse o encontro.
Os minutos iniciais foron dunha extraneza inusual. Tres chegadas de cada equipo á portería rival e seis goles. O nivel de ambos conxuntos era moi pobre, impropio de dous equipos da zona media da 1ª división. Jorge acusou nestes primeiros minutos o seu malestar físico, pero o resto do equipo estivo todavía peor, concedendo opcións de gol difíciles de explicar. Polo bando local, o improvisado gardamallas rival, non se facía co posto e cada disparo dcmista acababa na súa porta.
Emi facía o 0-1, na xogada seguinte empataba o rival, 1-1, e intres despois chegaba o 2-1, Chape tras un centro-chut devolvía as táboas 2-2, Pablo convertía o 2-3, pero de novo 3-3 con outro centro con dirección á portería.
O 3-4 chegaría nunha das poucas xogadas combinativas do DCM (que acusou non só o seu baixo nivel senón tamén o esvaradizo estado do campo). Emi tiraba unha parede con David (que tivo que actuar en labores ofensivas ante a baixa de Pani) e servía ó segundo pau para que Vare convertira o gol.
Co 4-3 no electrónico, Jorge comezou a sentirse máis cómodo na portería e curtou de raíz a sangría de goles que estaba a sufrir o seu equipo. O encontro enfriouse e chegouse ó descanso.
Na segunda metade máis do mesmo. O DCM era incapaz de tomar o mando do encontro a pesares do precario estado do BarOCruce. E nada máis principiar estes segundos 25 minutos, o rival facía o 4-4.
Chegaron entón os mellores minutos do rival, e os peores dos xogadores dcmistas, pero non do seu porteiro Jorge, que se converteu no heroe do partido ó repeler un, dous, tres e ata dez disparos dende a frontal dos atacantes de BarOCruce.
O nivel defensivo dcmista era moi frouxo, incapaz tan sequera de tapar os tiros rivais, pero ofensivamente o equipo tampouco estaba mellor, e a pesares de ter ocasións moi claras, non as convertía.
Por fortuna, nunha xogada algo embarullada, Emi conseguía conectar un tiro en área pequena que tocaba en Chape antes de acabar no fondo das redes. Era o 4-5.
Jorge seguía parando disparos rivais, e os irmáns Santos conseguían ampliar a vantaxe, tras un gran pase de David que deixaba a Pablo no man a man e o pichichi dcmista non erraba. 4-6.
Optou entón BarOCruce por situar porteiro-xogador, e na primeira ocasión facían o 5-6.
O DCM solicitou tempo morto e aclarou as ideas defensivas. Grazas a iso o marcador non se movería de ahí ó final do partido.
Tres puntos de gran importancia nun partido para esquecer por parte de ambos conxuntos. O DCM alcanza a oitava posición. O equipo conseguíu máis puntos nos 7 encontros desputados desta segunda volta que en toda a primeira (16 puntos por 15 da primeira metade de campionato). Sitúase 12 puntos por riba do descenso con 8 partidos por desputar.
Chegan rivais moi complicados nas vindeiras semanas, pero co colchón de puntos obtidos, rabuñando un par de vitorias máis, o obxectivo debería estar cumplido.
Vémonos despois da Semana Santa!
No hay comentarios:
Publicar un comentario