O equipo branquiazul consegue unha victoria moi importante, que non só vale 3 puntos senón tamén confianza e tranquilidade para as vindeiras datas, ante un bo Pizarro.
Tras unha semana peculiar, pendentes do comité de competición tralo inusual final de partido na pasada xornada ante PersUnited, o DCM regresaba a competición con 3 puntos máis no seu casilleiro conseguidos nos despachos e que daban un pouco de osíxeno a un equipo que o viña pasando mal nas últimas datas e levaba dende o 16 de xaneiro sen vencer sobre o terreo de xogo.
O habitual baixón físico e mental dos nosos en época de exames unido a un calendario complicado nas últimas xornadas, pasou factura ó equipo que tivo que pasar de ver cara os postos de cabeza a voltar a preocuparse pola salvación. A 2ª déixalle moi claro ó DCM que é unha división na que para gañar partidos necesita estar moi preto da súa mellor versión, porque ó mínimo baixón, os rivais acaban por imporse ós nósos.
Os 3 puntos conseguidos frente ó Pers daban osíxeno sobre o papel, pero os nósos seguían necesitando unha victoria sobre a cancha, por méritos propios, para voltar a confiar en sí mesmos. E hoxe, nun traballado partido conseguíuse.
Ratckovic Varela contaba por primeira vez en toda a tempada co plantel ó completo para recibir a un Pizarro en liña ascendente que chegaba con 3 victorias nos últimos 3 partidos (datos que debería ter aportado Xaime Estévez aló polo venres ou sábado, pero semella que hai xente que prefire botar leña ó fogo nos momentos difíciles, antes que axudar ó equipo con análises do rival... xd). Aínda así, e aínda tendo compromisos na tarde-noite anterior ó partido que podían facer mella no rendemento dos nósos, o equipo saíu con moitas gañas e moita seguridade ó terreo de xogo.
E é que dende o asubío inicial do reaparecido Pousa, o DCM ía mandar no partido, impoñendo un ritmo de xogo rápido que os rivais non eran quén de seguir. Tras moitas xornadas pasándoo moi mal nos minutos iniciais, o DCM volvía mandar. E así desfrutaría de boas ocasións, chegando a enviar varios balóns á madeira ante un Pizarro que apenas era quen de respostar. E tras moitas ocasións erradas, sería nunha xogada con algo de fortuna na que chegaría o gol dos nósos. Emi sacaba rápido de banda cara Vare que golpeaba o esférico con potencia cara a porta rival e tras petar o balón nas costas dun defensa introducíase na portería significando o 0-1.
Os branquiazuis comezaban a crer nas súas posibilidades e estaban a xogar bastante cómodos. Tanto que trenzaron unha gran xogada inusual nos nósos en partidos con presión competitiva que acabaría nun golazo. Vare recuperaba en banda o esférico, servía para Yago no centro e este tocaba cara Emi en banda, quen cun fermoso taconazo devolvía a parede ó noso dianteiro, para que este definise a fermosa xogada. 0-2 e as cousas pintaban moi ben para os dcmistas.
Pero cando a primeira metade chegaba xa ó seu fin, nunha xogada illada na área defendida por Jorge, o dianteiro local revolvíase e o seu disparo ía rematar no 1-2. Gol dos chamados "psicolóxicos" que levaba ós equipos ó tempo de refrixerio.
Na segunda metade o DCM saíu con dúas marchas menos que no inicio do partido, e iso notouse. O Pizarro comezou a mandar no partido porque os nósos chegaban sempre un segundo tarde na presión, nos pases... e aínda que terían algunha ocasión á contra e de saques dende o curruncho sería o Pizarro o que marcaría o empate aproveitando unha concensión defensiva por falta de intensidade. 2-2 e o partido escomezaba de novo.
O encontro abríuse, a posesión estaba repartida e o gol podería caer para calqueira bando. Pero o DCM recobrou un chisco de agresividade positiva e comezou a xerar boas ocasións, ata que Quique en xogada persoal marcaría o 2-3 dende a frontal cun potente disparo.
De ahí ó final, o Pizarro tentouno con porteiro-xogador pero apenas inquedou a porta de Jorge, e o DCM sí tivo unha ocasión moi clara para sentenciar nunha contra de dous homes contra o porteiro na que Quique atoparíase co longueiro.
Así remataba un partido igualado e vibrante no que o DCM sacaba 3 puntos moi importantes de cara á salvación que xa está un pouco máis preto e conseguía rachar coa mala xeira de xogo e resultados.
Veremos se esta victoria serve para recuperar a mellor versión do equipo dcmista para as vindeiras xornadas nas que recibirá ó 2º clasificado e posteriormente ó pechacancelas da táboa clasificatoria.
Reciban un cordial saúdo e ata a vindeira semana!
Tras unha semana peculiar, pendentes do comité de competición tralo inusual final de partido na pasada xornada ante PersUnited, o DCM regresaba a competición con 3 puntos máis no seu casilleiro conseguidos nos despachos e que daban un pouco de osíxeno a un equipo que o viña pasando mal nas últimas datas e levaba dende o 16 de xaneiro sen vencer sobre o terreo de xogo.
O habitual baixón físico e mental dos nosos en época de exames unido a un calendario complicado nas últimas xornadas, pasou factura ó equipo que tivo que pasar de ver cara os postos de cabeza a voltar a preocuparse pola salvación. A 2ª déixalle moi claro ó DCM que é unha división na que para gañar partidos necesita estar moi preto da súa mellor versión, porque ó mínimo baixón, os rivais acaban por imporse ós nósos.
Os 3 puntos conseguidos frente ó Pers daban osíxeno sobre o papel, pero os nósos seguían necesitando unha victoria sobre a cancha, por méritos propios, para voltar a confiar en sí mesmos. E hoxe, nun traballado partido conseguíuse.
Ratckovic Varela contaba por primeira vez en toda a tempada co plantel ó completo para recibir a un Pizarro en liña ascendente que chegaba con 3 victorias nos últimos 3 partidos (datos que debería ter aportado Xaime Estévez aló polo venres ou sábado, pero semella que hai xente que prefire botar leña ó fogo nos momentos difíciles, antes que axudar ó equipo con análises do rival... xd). Aínda así, e aínda tendo compromisos na tarde-noite anterior ó partido que podían facer mella no rendemento dos nósos, o equipo saíu con moitas gañas e moita seguridade ó terreo de xogo.
E é que dende o asubío inicial do reaparecido Pousa, o DCM ía mandar no partido, impoñendo un ritmo de xogo rápido que os rivais non eran quén de seguir. Tras moitas xornadas pasándoo moi mal nos minutos iniciais, o DCM volvía mandar. E así desfrutaría de boas ocasións, chegando a enviar varios balóns á madeira ante un Pizarro que apenas era quen de respostar. E tras moitas ocasións erradas, sería nunha xogada con algo de fortuna na que chegaría o gol dos nósos. Emi sacaba rápido de banda cara Vare que golpeaba o esférico con potencia cara a porta rival e tras petar o balón nas costas dun defensa introducíase na portería significando o 0-1.
Os branquiazuis comezaban a crer nas súas posibilidades e estaban a xogar bastante cómodos. Tanto que trenzaron unha gran xogada inusual nos nósos en partidos con presión competitiva que acabaría nun golazo. Vare recuperaba en banda o esférico, servía para Yago no centro e este tocaba cara Emi en banda, quen cun fermoso taconazo devolvía a parede ó noso dianteiro, para que este definise a fermosa xogada. 0-2 e as cousas pintaban moi ben para os dcmistas.
Pero cando a primeira metade chegaba xa ó seu fin, nunha xogada illada na área defendida por Jorge, o dianteiro local revolvíase e o seu disparo ía rematar no 1-2. Gol dos chamados "psicolóxicos" que levaba ós equipos ó tempo de refrixerio.
Na segunda metade o DCM saíu con dúas marchas menos que no inicio do partido, e iso notouse. O Pizarro comezou a mandar no partido porque os nósos chegaban sempre un segundo tarde na presión, nos pases... e aínda que terían algunha ocasión á contra e de saques dende o curruncho sería o Pizarro o que marcaría o empate aproveitando unha concensión defensiva por falta de intensidade. 2-2 e o partido escomezaba de novo.
O encontro abríuse, a posesión estaba repartida e o gol podería caer para calqueira bando. Pero o DCM recobrou un chisco de agresividade positiva e comezou a xerar boas ocasións, ata que Quique en xogada persoal marcaría o 2-3 dende a frontal cun potente disparo.
De ahí ó final, o Pizarro tentouno con porteiro-xogador pero apenas inquedou a porta de Jorge, e o DCM sí tivo unha ocasión moi clara para sentenciar nunha contra de dous homes contra o porteiro na que Quique atoparíase co longueiro.
Así remataba un partido igualado e vibrante no que o DCM sacaba 3 puntos moi importantes de cara á salvación que xa está un pouco máis preto e conseguía rachar coa mala xeira de xogo e resultados.
Veremos se esta victoria serve para recuperar a mellor versión do equipo dcmista para as vindeiras xornadas nas que recibirá ó 2º clasificado e posteriormente ó pechacancelas da táboa clasificatoria.
Reciban un cordial saúdo e ata a vindeira semana!
No hay comentarios:
Publicar un comentario