O Dec.JesúsCao levouse os tres puntos nun igualado encontro no que os locais tiveron a posesión pero as ocasións máis claras foron dos dcmistas, que mereceron alomenos un empate. Esta derrota condena ós nósos ós postos de descenso.
Duro varapau o sufrido polo DCM na oitava xornada de liga. A pesares de saber da superioridade teórica do rival, o equipo tiña esperanzas en obter algún punto neste encontro para non regresar ós postos de descenso. O equipo tentouno dende a paciencia. Prantexoulle un partido incómodo ó Dec.JesúsCao quen dominaba o esférico pero non era quén de crear ocasións de perigo. E co paso dos minutos o DCM ó ver que o encontro era igualado foise soltando e creando boas ocasións de gol.
Aínda así, sería o antigo CTGA o que se adiantaría no marcador mediada a primeira metade, nunha gran xogada colectiva do equipo que remataba Edgar no segundo pau facendo o 1-0.
Tras o gol, chegaría outra boa ocasión para os locais, tras un disparo que petaba nos dous postes da portería de Jorge pero que non chegaba a entrar.
Esa xogada espertou ós Dcmistas. Pablo comezou a deixar boas accións, e desta vez, atopou un gran socio en Pani, quen cun esforzo incrible nesta primeira metade, acompañaba sempre ó seu compañeiro e gozaría de boas ocasións de gol.
A máis clara nun pase dende banda esquerda de Pablo tras unha contra,
na que Pani chegaba con todo pero o seu disparo atopábase co gardamallas local, quen fixo unha actuación sobresaínte.
Tamén disporía o DCM de ocasións a balón parado con remates francos tras saque dende o curruncho, pero esta tempada, a pesares de estar executando ben a estratexia, o balón non acaba de chegar ás redes da portería rival.
Coa sensación de estar metidos de cheo no encontro e de que as ocasións seguirían chegando, marchaban os nósos ó descanso.
Na segunda metade, todavía gozarían de maior número de ocasións os Dcmistas.
E así Quique conseguiría empatar ó recibir na área un pase de Pablo tras saque en curto dende o curruncho con Pani. Era o 1-1, e o partido estaba igualadísimo.
Tería Quique o 1-2 nas súas botas tras un lanzamento de falta, pero por desgraza o seu disparo petaba no longueiro da portería.
Pasaban os minutos e o encontro parecía querer rematar en empate.
Pero nunha acción illada os locais farían o definitivo 2-1. Este gol non se houbese producido tempadas atrás, pero este ano o equipo todavía ten que fixar conceptos. E é que chegou nun saque de banda a favor dos dcmistas. O debuxo táctico nestas situacións é o seguinte: un dos homes defensivos saca de banda, namentres o outro actúa de peche, cunha posición cercana á banda dende a que se saca, cun dobre obxectivo, poder recibir en caso de que non haxa posibilidade de pase cara diante e sobretodo co obxectivo de evitar o ataque rival en caso de perda do balón. Nesta ocasión e a consecuencia da variabilidade de postos e de xogadores á que ten que someterse o equipo polas necesidades, dito debuxo táctico non estaba sobre a pista. O outro home defensivo que ten que facer de peche situábase na banda contraria e non preto da xogada.
O saque de banda caeu en pés dun rival, e cun só pase plantou a un xogador só diante de Jorge, quen a pesares de facer unha boa saída era superado por unha gran acción técnica do rival, quen tocaba coa punteiriña moi rápido e raso para superar a saída de Jorge e mandar o balón ó fondo das redes tras petar no pau.
Era o 2-1. Poría entón o DCM empeño para empatar, pero quedaban apenas 4 minutos e o colexiado Toni os convertíu en 2, tras unha aplicación cuestionable da normativa. (a normativa establece que “non se poderán solicitar tempos mortos cando falten menos de 4 minutos”, pero o colexiado concedeuno a falta de 2 minutos, alegando que fora solicitado cando faltaban máis de 4. Non atopamos a norma específica ó respecto. É dicir, non sabemos se é correcto concedelo se o solicitas cando faltan máis de 4. De todas formas, sería unha norma moi ilóxica, xa que non ten sentido que un partido poida rematar a falta dun minuto porque se conceda un tempo morto. Se alguén sabe algo ó respecto, agradecemos as súas aclaracións).
Aínda así o DCM gozaría dun disparo a porta, e no saque de portería, o cancerbeiro superaría o tempo establecido para sacar, polo que o colexiado sinalaba tiro indirecto dende a frontal da área. Tras un minuto situando a barreira, otorga permiso para o saque da falta, e cando o xogador do DCM toca o esférico para que o seu compañeiro dispare a porta, asubía o final do encontro. Por fortuna a xogada non tiña rematado en gol porque senón houbese liado unha boa o colexiado.
¿Para que estás unha hora pelexando coa barreira, colocando ós xogadores... se non vas a deixar executar o lanzamento? Gañas de montar lío, non ten outra explicación...
Remataba así este igualado encontro entre dous bos equipos.
Difícil papeleta a que ten por diante o DCM para rematar o ano. Wapichi e Hannover. En principio dous rivais superiores ós nósos, pero o equipo necesita os puntos, e por tanto non debe pensar nos rivais senón nas súas propias necesidades.
Despedímonos ata a previa! Un saúdo!
Duro varapau o sufrido polo DCM na oitava xornada de liga. A pesares de saber da superioridade teórica do rival, o equipo tiña esperanzas en obter algún punto neste encontro para non regresar ós postos de descenso. O equipo tentouno dende a paciencia. Prantexoulle un partido incómodo ó Dec.JesúsCao quen dominaba o esférico pero non era quén de crear ocasións de perigo. E co paso dos minutos o DCM ó ver que o encontro era igualado foise soltando e creando boas ocasións de gol.
Aínda así, sería o antigo CTGA o que se adiantaría no marcador mediada a primeira metade, nunha gran xogada colectiva do equipo que remataba Edgar no segundo pau facendo o 1-0.
Tras o gol, chegaría outra boa ocasión para os locais, tras un disparo que petaba nos dous postes da portería de Jorge pero que non chegaba a entrar.
Esa xogada espertou ós Dcmistas. Pablo comezou a deixar boas accións, e desta vez, atopou un gran socio en Pani, quen cun esforzo incrible nesta primeira metade, acompañaba sempre ó seu compañeiro e gozaría de boas ocasións de gol.
A máis clara nun pase dende banda esquerda de Pablo tras unha contra,
na que Pani chegaba con todo pero o seu disparo atopábase co gardamallas local, quen fixo unha actuación sobresaínte.
Tamén disporía o DCM de ocasións a balón parado con remates francos tras saque dende o curruncho, pero esta tempada, a pesares de estar executando ben a estratexia, o balón non acaba de chegar ás redes da portería rival.
Coa sensación de estar metidos de cheo no encontro e de que as ocasións seguirían chegando, marchaban os nósos ó descanso.
Na segunda metade, todavía gozarían de maior número de ocasións os Dcmistas.
E así Quique conseguiría empatar ó recibir na área un pase de Pablo tras saque en curto dende o curruncho con Pani. Era o 1-1, e o partido estaba igualadísimo.
Tería Quique o 1-2 nas súas botas tras un lanzamento de falta, pero por desgraza o seu disparo petaba no longueiro da portería.
Pasaban os minutos e o encontro parecía querer rematar en empate.
Pero nunha acción illada os locais farían o definitivo 2-1. Este gol non se houbese producido tempadas atrás, pero este ano o equipo todavía ten que fixar conceptos. E é que chegou nun saque de banda a favor dos dcmistas. O debuxo táctico nestas situacións é o seguinte: un dos homes defensivos saca de banda, namentres o outro actúa de peche, cunha posición cercana á banda dende a que se saca, cun dobre obxectivo, poder recibir en caso de que non haxa posibilidade de pase cara diante e sobretodo co obxectivo de evitar o ataque rival en caso de perda do balón. Nesta ocasión e a consecuencia da variabilidade de postos e de xogadores á que ten que someterse o equipo polas necesidades, dito debuxo táctico non estaba sobre a pista. O outro home defensivo que ten que facer de peche situábase na banda contraria e non preto da xogada.
O saque de banda caeu en pés dun rival, e cun só pase plantou a un xogador só diante de Jorge, quen a pesares de facer unha boa saída era superado por unha gran acción técnica do rival, quen tocaba coa punteiriña moi rápido e raso para superar a saída de Jorge e mandar o balón ó fondo das redes tras petar no pau.
Era o 2-1. Poría entón o DCM empeño para empatar, pero quedaban apenas 4 minutos e o colexiado Toni os convertíu en 2, tras unha aplicación cuestionable da normativa. (a normativa establece que “non se poderán solicitar tempos mortos cando falten menos de 4 minutos”, pero o colexiado concedeuno a falta de 2 minutos, alegando que fora solicitado cando faltaban máis de 4. Non atopamos a norma específica ó respecto. É dicir, non sabemos se é correcto concedelo se o solicitas cando faltan máis de 4. De todas formas, sería unha norma moi ilóxica, xa que non ten sentido que un partido poida rematar a falta dun minuto porque se conceda un tempo morto. Se alguén sabe algo ó respecto, agradecemos as súas aclaracións).
Aínda así o DCM gozaría dun disparo a porta, e no saque de portería, o cancerbeiro superaría o tempo establecido para sacar, polo que o colexiado sinalaba tiro indirecto dende a frontal da área. Tras un minuto situando a barreira, otorga permiso para o saque da falta, e cando o xogador do DCM toca o esférico para que o seu compañeiro dispare a porta, asubía o final do encontro. Por fortuna a xogada non tiña rematado en gol porque senón houbese liado unha boa o colexiado.
¿Para que estás unha hora pelexando coa barreira, colocando ós xogadores... se non vas a deixar executar o lanzamento? Gañas de montar lío, non ten outra explicación...
Remataba así este igualado encontro entre dous bos equipos.
Difícil papeleta a que ten por diante o DCM para rematar o ano. Wapichi e Hannover. En principio dous rivais superiores ós nósos, pero o equipo necesita os puntos, e por tanto non debe pensar nos rivais senón nas súas propias necesidades.
Despedímonos ata a previa! Un saúdo!
TODAS AS FOTOS DO ENCONTRO:
https://picasaweb.google.com/102545914651497041447/111127DecJesusCaoDCM?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKH7puuHit-HXg&feat=directlink#
No hay comentarios:
Publicar un comentario