Un igualadísimo encontro que apuntaba a empate rematou cunha abultada derrota, unha abultada brecha no mentón do gardamallas dcmista (6 puntos de sutura) e un abultado cabreo entre os nósos xogadores que tiveron que vivir a impotencia de ver como o partido escapáballes froito dunha máis que cuestionable actuación arbitral.
Tan só tres xornadas desputadas pero que semellan reunir todo o infortunio de tres tempadas enteiras. Derrotas pola mínima, no derradeiro segundo de encontro, actuacións arbitrais desafortunadas e sobretodo dúas visitas a urxencias, fan pensar a moitos que o DCM ten as meigas na contra.
Esta semana, o importante duelo ante T.Cahersa principiou de cara para os nósos. A pesares de non ser o equipo de tempadas pasadas, o DCM segue sen ser un rival cómodo para os equipos de primeira. Ningún dos dous equipos merecía moito nos primeiros instantes do partido, no que as imprecisións e a falta de xogo eran as protagonistas, pero nese escenario, os nósos conseguiron adiantarse por medio de Quique. Pero dous minutos durou a ledicia á parroquia dcmista. Dúas xogadas despois, e tras un barullo na área na que un dianteiro rival chocaba con Jorge impedíndolle defender a súa porta, o rexeite era aproveitado polos visitantes para facer o empate. As protestas do nóso gardamallas foron estériles para un colexiado máis pendente de entablar conversacións co público das bancadas que do propio partido.
Pero tralo empate chegarían os minutos máis cómodos da tempada para os nósos. De novo sen moito fútbol pero con empuxe, comezaron a crear ocasións e Cahersa apenas chegaba con perigo a área local. As máis claras chegaron en saques dende o curruncho onde os nósos tiveron ata tres disparos sen oposición para marcar pero non estiveron atinados.
Chegábase así ó descanso do partido, onde o colexiado aproveitou de novo para entablar varias conversacións coa bancada, facéndolles saber que estaba moi canso de arbitrar xa 5 partidos e que pediría moitos menos para a vindeira xornada (ogallá se cumpran os seus desexos).
Na segunda metade o partido igualouse moito máis. Cahersa xa non se limitaba a defender senón que tamén buscaba o ataque. O DCM víuse incapaz de superar a defensa visitante, acusando a baixa de Emi e amosando falta de velocidade, de movementos e de xogo en ataque.
Transcorrían os minutos e ambos equipos comezaban a ver con bos ollos o reparto de puntos.
Pero nese intre chegou a xogada fatídica e polémica do día. Jorge saía do seu marco para despexar un balón solto, pero chocaba co seu compañeiro Xmon e o esférico quedaba solto dentro da área. O nóso gardamallas lanzábase para atrapar a pelota e semellaba ser obxecto de clara falta por parte do xogador visitante. Consecuencia da caída, abríase unha importante brecha no mentón. O silbato do árbitro sonou e os nósos dirixíanse a atender a Jorge confiados de que tiña asubiado falta, pero para asombro de propios e extranos o risueño e falador colexiado sinalaba o punto fatídico. De aquela Jorge xa se dirixía cara os vestiarios ante a gran cantidade de sangue que provocou a brecha. Nin por un segundo, molestouse o parlanchín colexiado en atender ó gardamallas, limitouse a recibir con total ledicia as protestas da bancada e dos xogadores dcmistas e tan só víu necesario decirlle ós nósos que sacasen outra camisola para o que fose o novo gardamallas. Desafortunado ou non na decisión de asubiar penalti, o que non cabe dúbida e que estivo moi desafortunado nas formas e no seu comportamento. Será máis importante atender a un compañeiro ferido que pedir unha nova camisola para reiniciar o partido... Destacar neste punto que os rivais do Talleres Cahersa sí se preocuparon polo nóso porteiro, non só na xogada senón tamén ó rematar o partido, polo que agradecemos que eles sí amosaran un comportamento moito máis digno que o do propio colexiado (que debería ser o que dese exemplo).
En 4 anos que levan os dcmistas na competición, difícil é recordar velos tan desesperados e impotentes ante unha actuación arbitral. Xa non por esta xogada na que pode equivocarse, senón pola actitude habitual deste personaxe cara os nósos.
Quique púxose baixo paus pero non conseguíu deter o penalti, era o 1-2. E aínda que quedaba moito partido por diante, os nósos non souberon esquecer a xogada.
Pecaron de falla de tranquilidade e a rabia levounos a desaparecer do partido, chegando así o 1-3 e o 1-4 do Talleres Cahersa.
Felicitar ó rival pola victoria e polo seu comportamento.
Destacar por último que ó término do encontro, o colexiado só tivo palabras para seguir rindo, facendo monólogos coa bancada (na que ninguén lle reía os chistes) e dicindo que estaba moi canso de arbitrar tantos partidos… nin unha soa palabra para preguntar polo estado do porteiro. Ogallá teña moitos fines de semana de descanso de aquí en diante xa que tanto os pide.
Ata aquí a crónica e as críticas. Toca pasar páxina. Pedimos disculpas por escribir tanto sobre un colexiado, non nos gusta, pero era moita a rabia contida e dalgunha maneira ten que saír.
Con todo isto non queremos quitar ningún mérito á victoria do rival, que a traballou e acabou merecéndoa.
Esquecida a actuación arbitral toca pensar xa na vindeira xornada. Agardamos que os servicios médicos permitan a Jorge regresar ós terreos de xogo para esta xornada antes do parón polo festivo da seguinte fin de semana.
Reciban un cordial saúdo!
AS FOTOS DO PARTIDO:
No hay comentarios:
Publicar un comentario