“O primeiro punto na máxima categoría” UrbaOsCabazos 1-1 DCM

Nova data histórica no Deportes Carlos Miguel; o 22-10-2011 conseguíuse o primeiro punto na máxima división do fútbol sala de VigoEnXogo.
Foi tamén o día da estrea da nova equipación que o equipo vestirá ó longo desta tempada.

Chegaba a 4ª xornada de liga, e o equipo consciente de contaba coas importantes baixas de Jorge, Emi e Yago, tiña como obxectivo primordial espantar as pantasmas de lesións dos últimos encontros e desfrutar do partido á marxe do resultado final.
Pero ademáis, e lonxe do que moitos agardaban, o equipo pareceu dar coa tecla indicada para comezar a sumar puntos ó casilleiro. Cando menos se agardaba, cando todo estaba na contra, o equipo xogou o seu mellor encontro da tempada. Foi o día no que superados uns minutos iniciais de nervos, amosaron a mellor versión defensiva do equipo no que vai de liga, e con eses cimentos, comezaron a atopar as xogadas de ataque, que co paso dos minutos foron máis e mellores, chegando a merecer a victoria nos intres finais do partido.

O partido disputábase no pavillón de Lavadores. O equipo saltaba á pista lucindo nova equipación e Quique o facía como gardamallas circunstancial.
Enfronte un UrbaOsCabazos que chegaba cun punto na clasificación e encabezado por un vello coñecido dos nósos, o ex dianteiro de Mun2Guadarrama, que tivo a mala fortuna de mancarse na primeira xogada de encontro, cunha escordadura de nocello.

Os primeiros minutos foron dominados polo rival, namentres o DCM tentaba asentarse na pista e ir acoplando a táctica de xogo preestablecida. O tempo pasaba e Urba a pesares do dominio do esférico e dalgún erro importante provocado polos nervos en defensa, apenas inquedaba a un Quique que cumpríu con creces o seu papel.
Foi entón cando o equipo comezou a crecer. Víuse cómodo na pista por primeira vez en catro partidos. Non sufría en exceso en defensa e comezaba a ter ocasións en ataque. Só ía na súa contra o tremendo desgaste físico que Pablo e Pani comezaban a acumular.
A primeira parte transcorría con moita igualdade e semellaba querer rematar con 0-0 no electrónico. Pero a escasos minutos do final, Urba ía adiantarse no marcador nunha xogada con algo de fortuna, na que Vare erraba nun intento de corte de balón, o dianteiro rival marchaba por banda esquerda e lanzaba a porta coa fortuna de que o esférico colábase por debaixo de Quique, quen laiábase pola acción. 1-0.

No descanso, o equipo recompúxose do golpe axudado cos ánimos dende a bancada de Jorge e Lúa e reafirmouse no seu convencemento de que esta era a mellor maneira de conseguir algo no encontro, e saíu de novo ó campo coa ilusión de remontar o partido.

A concentración en defensa aumentou, e os nósos apenas permitiron achegamentos rivais. Cada vez recuperaban máis balóns e saían con máis criterio cara o ataque. Un incansable Pablo deixaba os seus mellores minutos da tempada como xogador dcmista, axudando en defensa e liderando o ataque do equipo. Pani acompañábao no esforzo deixando unha vez máis mostra do seu traballo. Vare, tamén subíu un peldaño o seu rendemento asumindo máis responsabilidade na saída de balón e tentando exprimir todo o potencial dos dous homes ofensivos do equipo. Chape e Xmon, inconmensurables en defensa nesta segunda metade, tamén firmaron a súa mellor actuación no que vai de ano e collen plena confianza para futuros encontros. Quique, non só asumía a responsabilidade de xogar nunha posición vital do campo, senón que transmitía seguridade, forzas e gañas ós seus compañeiros.
Con todo, o equipo comezaba a crear ocasións moi claras. O empate chegaría tras unha xogada na que o gardamallas rival tardaba máis do permitido en sacar de porta. O tiro libre indirecto foi desaproveitado polos nósos, pero o rexeite caíalle a Pablo quen aproveitaba que o porteiro estaba fóra do marco para anotar o seu segundo gol co equipo e facer o 1-1.
O equipo víñase arriba. Outro tiro libre indirecto, varios córners e sobretodo tres contras moi claras puideron decantar o partido cara o lado dcmista, pero desta vez tocaba conformarse co empate.


Primer puntiño que sabe a gloria para os nósos, que marchaban sen lesións e coa sensación de ter o traballo ben feito. Felicidades rapaces!!

Ogallá éste sexa un punto de inflexión para o equipo e tralo parón cheguen moitos máis puntos.
Para comprobalo haberá que agardar dúas semanas, onde o DCM recibirá ó ACD Xestas

Ata entón, reciban un cordial saúdo!

Moitísimas grazas polas fotos ós nósos fotógrafos particulares. Poden desfrutar de todas elas no seguinte enlace:
https://picasaweb.google.com/102545914651497041447/2011_10_22CABAZOS?authuser=0&authkey=Gv1sRgCO-Q6urMk8jobA&feat=directlink

"Mercury" vestirá ó DCM esta tempada

Temos en primicia as novas equipacións DCMistas para esta tempada.

Tras unha primeira tempada con Penalty, os catro últimos anos Luanvi foi a marca elixida polo noso patrocinador para vestir ó equipo, e nesta tempada 2011-2012, DeportesCarlosMiguel, aposta por unha marca descoñecida por estes lares pero de gran importancia no resto do territorio; "Mercury", empresa que (transcribimos da súa propia web) vestíu moitas Instituciones que han confiado en Mercury sus proyectos y uniformados para todo tipo de deportes, desde Ciclismo a Federaciones , Clubes de Fútbol, Basket, Universidades, Ejercito de Tierra, Guardia Civil y nuestros representantes en la Universiada en Japón.

O modelo elixido é o "Cosmos" dotado coa última tecnoloxía "VaporDraw" xddd, na vistosa cor rosa.
Unha aposta atrevida, que non deixará indiferente a ninguén. Polas enquisas realizadas anos atrás, parte da afección de seguro que recibe cos brazos abertos esta nova equipación dcmista, e de seguro que chegan tamén duras críticas tanto de dentro como de fóra do clube.

Tamén o nóso gardamallas recibíu unha equipaxe "Mercury", no seu caso o modelo Cruceiro en cor laranxa:


Páxina web de mercury: http://www.mercury.com.es/index.html

“A despedir un desafortunado mes” UrbaOsCabazos – DCM

O DCM afronta o último partido do mes de outubro (xa que a vindeira semana non haberá competición) coas baixas do seu gardamallas e do referente ofensivo do equipo ante un UrbaOsCabazos (7º clasificado a tempada pasada) que chega cun só punto na clasificación e sendo o equipo máis goleado ata o momento da categoría.

Nesta 4ª xornada de competición, os nósos só pensan en esquecer o último encontro e agardan espantar as desgrazas que semellan perseguir ó equipo neste comezo da tempada.

Desfrutar do partido e rematar sen lesións son os obxectivos desta xornada.
O equipo saldrá a loitar polos puntos, pero dende o clube son conscientes que a baixa de Jorge na portería é moi importante para o equipo, xa que non só supón perder ó gardamallas titular senón tamén ter que reconvertir a algún compañeiro de posición, perdéndoo na súa posición nata.
Por iso, e aínda que os xogadores dcmistas buscarán dar a badalada con tódalas súas forzas, dende algunhas esferas do clube xa agardan a chegada do mes de novembro para tomalo como un reinicio da competición para os nósos, xa que tras este mes de adaptación e tras unha xornada de parón, retomarase a competición coas pilas cargadas e tendo xa esquecidas as desgrazas ocorridas nestas primeiras xornadas.

Para este partido, o adestrador xa comunicou que porá na pista un equipo ultradefensivo, que permita o menor número de lanzamentos a porta posibles por parte do rival e busque o gol en ocasións illadas.
Todavía non trascendeu a decisión de quén ocupará a portería dcmista, así que haberá que agardar ó día de partido para coñecela.

Polo momento, o equipo adestrará mañá co fin de seguir collendo forma física que semella estar a necesitar nos encontros ligueiros.

Así que xa saben, acompañen ós nósos o vindeiro sábado ás 16:00 horas no pavillón de lavadores para tentar despedir o mes de outubro cunha alegría maiúscula.

Reciban un cordial saúdo.

URBA OS CABAZOS VS. DCM
SÁBADO 22, ÁS 16:00 HORAS
PAVILLÓN DO CALVARIO

“Unha fatídica xogada decantou o encontro” DCM 1-4 TalleresCahersa

Un igualadísimo encontro que apuntaba a empate rematou cunha abultada derrota, unha abultada brecha no mentón do gardamallas dcmista (6 puntos de sutura) e un abultado cabreo entre os nósos xogadores que tiveron que vivir a impotencia de ver como o partido escapáballes froito dunha máis que cuestionable actuación arbitral.

Tan só tres xornadas desputadas pero que semellan reunir todo o infortunio de tres tempadas enteiras. Derrotas pola mínima, no derradeiro segundo de encontro, actuacións arbitrais desafortunadas e sobretodo dúas visitas a urxencias, fan pensar a moitos que o DCM ten as meigas na contra.

Esta semana, o importante duelo ante T.Cahersa principiou de cara para os nósos. A pesares de non ser o equipo de tempadas pasadas, o DCM segue sen ser un rival cómodo para os equipos de primeira. Ningún dos dous equipos merecía moito nos primeiros instantes do partido, no que as imprecisións e a falta de xogo eran as protagonistas, pero nese escenario, os nósos conseguiron adiantarse por medio de Quique. Pero dous minutos durou a ledicia á parroquia dcmista. Dúas xogadas despois, e tras un barullo na área na que un dianteiro rival chocaba con Jorge impedíndolle defender a súa porta, o rexeite era aproveitado polos visitantes para facer o empate. As protestas do nóso gardamallas foron estériles para un colexiado máis pendente de entablar conversacións co público das bancadas que do propio partido.
Pero tralo empate chegarían os minutos máis cómodos da tempada para os nósos. De novo sen moito fútbol pero con empuxe, comezaron a crear ocasións e Cahersa apenas chegaba con perigo a área local. As máis claras chegaron en saques dende o curruncho onde os nósos tiveron ata tres disparos sen oposición para marcar pero non estiveron atinados.

Chegábase así ó descanso do partido, onde o colexiado aproveitou de novo para entablar varias conversacións coa bancada, facéndolles saber que estaba moi canso de arbitrar xa 5 partidos e que pediría moitos menos para a vindeira xornada (ogallá se cumpran os seus desexos).

Na segunda metade o partido igualouse moito máis. Cahersa xa non se limitaba a defender senón que tamén buscaba o ataque. O DCM víuse incapaz de superar a defensa visitante, acusando a baixa de Emi e amosando falta de velocidade, de movementos e de xogo en ataque.
Transcorrían os minutos e ambos equipos comezaban a ver con bos ollos o reparto de puntos.
Pero nese intre chegou a xogada fatídica e polémica do día. Jorge saía do seu marco para despexar un balón solto, pero chocaba co seu compañeiro Xmon e o esférico quedaba solto dentro da área. O nóso gardamallas lanzábase para atrapar a pelota e semellaba ser obxecto de clara falta por parte do xogador visitante. Consecuencia da caída, abríase unha importante brecha no mentón. O silbato do árbitro sonou e os nósos dirixíanse a atender a Jorge confiados de que tiña asubiado falta, pero para asombro de propios e extranos o risueño e falador colexiado sinalaba o punto fatídico. De aquela Jorge xa se dirixía cara os vestiarios ante a gran cantidade de sangue que provocou a brecha. Nin por un segundo, molestouse o parlanchín colexiado en atender ó gardamallas, limitouse a recibir con total ledicia as protestas da bancada e dos xogadores dcmistas e tan só víu necesario decirlle ós nósos que sacasen outra camisola para o que fose o novo gardamallas. Desafortunado ou non na decisión de asubiar penalti, o que non cabe dúbida e que estivo moi desafortunado nas formas e no seu comportamento. Será máis importante atender a un compañeiro ferido que pedir unha nova camisola para reiniciar o partido... Destacar neste punto que os rivais do Talleres Cahersa sí se preocuparon polo nóso porteiro, non só na xogada senón tamén ó rematar o partido, polo que agradecemos que eles sí amosaran un comportamento moito máis digno que o do propio colexiado (que debería ser o que dese exemplo).

En 4 anos que levan os dcmistas na competición, difícil é recordar velos tan desesperados e impotentes ante unha actuación arbitral. Xa non por esta xogada na que pode equivocarse, senón pola actitude habitual deste personaxe cara os nósos.

Quique púxose baixo paus pero non conseguíu deter o penalti, era o 1-2. E aínda que quedaba moito partido por diante, os nósos non souberon esquecer a xogada.
Pecaron de falla de tranquilidade e a rabia levounos a desaparecer do partido, chegando así o 1-3 e o 1-4 do Talleres Cahersa.

Felicitar ó rival pola victoria e polo seu comportamento.
Destacar por último que ó término do encontro, o colexiado só tivo palabras para seguir rindo, facendo monólogos coa bancada (na que ninguén lle reía os chistes) e dicindo que estaba moi canso de arbitrar tantos partidos… nin unha soa palabra para preguntar polo estado do porteiro. Ogallá teña moitos fines de semana de descanso de aquí en diante xa que tanto os pide.

Ata aquí a crónica e as críticas. Toca pasar páxina. Pedimos disculpas por escribir tanto sobre un colexiado, non nos gusta, pero era moita a rabia contida e dalgunha maneira ten que saír.
Con todo isto non queremos quitar ningún mérito á victoria do rival, que a traballou e acabou merecéndoa.
Esquecida a actuación arbitral toca pensar xa na vindeira xornada. Agardamos que os servicios médicos permitan a Jorge regresar ós terreos de xogo para esta xornada antes do parón polo festivo da seguinte fin de semana.

Reciban un cordial saúdo!

AS FOTOS DO PARTIDO:

https://picasaweb.google.com/102545914651497041447/DCMTalleresCahersa?authuser=0&authkey=Gv1sRgCMbj0_bU9LLQuQE&feat=directlink#5664551506267973106

“E na 3ª xornada... chegou a primeira final” DCM-TalleresCahersa

A competición non fixo máis que comezar, pero os dous primeiros pinchazos dcmistas e que o rival sexa o equipo que marcou a permanencia a tempada pasada na 1ª división, convirten este encontro nunha auténtica final para ambos equipos.

Os dous chegan moi necesitados de puntos para coller osíxeno na clasificación, ambos con 0 puntos, ocupan postos de descenso.

O DCM chega a esta 3ª xornada agardando ter superada xa a “adaptación” á categoría. O equipo todavía non se atopou a sí mesmo nos dous primeiros encontros, pero aínda así deu a talla e loitou polos puntos. A mágoa, é que a mellora e adaptación do equipo vese alterada gravemente pola lesión de longa duración de Emi, o referente ofensivo do conxunto nestas primeiras xornadas.
O equipo deberá por tanto corrixir erros de xornadas anteriores e ademáis adaptarse a esta nova situación. Quique regresará a súa posición de home avanzado do equipo, cubrindo así a baixa de Emi, e deixando os dous postos da zaga en mans de tres homes; deste xeito, Chape e Xmon seguirán vendo incrementado o seu protagonismo no equipo, e observando a súa progresión neste inicio de liga, de seguro que poderán superar este difícil exame.

Unha nova derrota significaría que o equipo tería que facer xestas no futuro, gañando a equipos con obxectivos máis ambiciosos ca os dos dcmistas. Namentres que unha victoria, a primeira na categoría, sería un bálsamo para o equipo, e daría os folgos necesarios para afrontar os seguintes partidos.

O rival, Talleres Cahersa, chega despois de perder 5-1 ante Dec.JesúsCao e 3-1 ante BarCruce. Como diciamos, é o equipo que marcou a permanencia a tempada pasada con 9 victorias, 5 empates e 13 derrotas.

Así que xa saben:

DOMINGO ÁS 17:00 HORAS
PAVILLÓN DO MONTE DA MINA
DCM VS. TALLERES CAHERSA

“Perdeuse un punto e ó referente ofensivo do equipo” PiedraJoya 5-4 DCM

O DCM estraga nos trinta últimos segundo do encontro todo o traballo feito para conseguir o primeiro punto da tempada. Nun partido sen control, os nósos empataron o partido na penúltima xogada do mesmo, e tralo saque de centro, córner e gol do rival que facíase coa victoria. O peor, as dúas fisuras na man de Emi que non voltará a xogar co equipo ata decembro.

A segunda xornada, deixounos un encontro moi similar ó do debut. O equipo tropeceu na mesma pedra. Voltou a encaixar cinco goles, e así é práctimante imposible obter puntos.
De novo, o rival amosouse moi superior ó DCM nos primeiros compases de partido. Tocaba máis e mellor, metía a todos os seus homes de campo na parcela dcmista, e os nósos non conseguían fixar as marcaxes. O PiedraJoya sempre acababa por atopar un disparo limpo, directo cara a portería dun Jorge que traballou arreo neses minutos de encontro e mantivo ó seu equipo no partido.
O equipo non estaba cómodo en defensa nin en ataque, pero ó igual que ocorrera na primeira xornada, a pesares de non dominar ningunha faceta do xogo, seguía metido de cheo no partido, o 0-0 continuaba no electrónico e o equipo confiaba en que Jorge seguise parando as acometidas rivais e en atopar unha xogada illada para marcar. Pablo tivo unha nas súas botas pero non atopou as redes, algo que sí conseguiría Quique superado o ecuador desta primeira metade, quen tras marchar por banda en xogada persoal conseguía sacar un potente disparo para adiantar ó DCM no marcador 0-1.
Incrible pero certo, PiedraJoya estaba por debaixo no marcador, a pesares de ter ó DCM contra as cordas non conseguía facer gol, e en labores defensivas mostraban algunha laguna que aproveitaron os dcmistas. De feito, os vermellos puideron incluso ampliar as súa vantaxe, nunha ocasión na que Emi recibíu un fantástico balón dentro da área e cando se disponía a tirar, era arrollado polo defensa local, acción na que un desafortunadísimo DeLaCruz decidía lavarse as mans.
Pero o encontro seguíu coa mesma tónica. Os nósos non estaban nada cómodos sobre o campo. Unha e outra vez o rival conseguía crear ocasións, e nun novo disparo lonxano rexeitado por Jorge, conseguirían o gol ó aproveitar o balón morto na área para empurrar sen oposición. Era cuestión de tempo que este gol chegase, pero tan só significaba o 1-1, e os nósos marchaban ó descanso con moitísimas opcións no partido, demasiado premio para o visto sobre o campo.

A segunda metade cambiou. Ó igual que na primeira xornada, o rival esquecíase de seguir dominando o partido e o convertía nun ir e vir sen moito sentido. Poren, PiedraJoya con menos dominio do esférico e do partido, ía conseguir moitos máis goles que na primeira metade, cousas do fútbol. Sería aproveitando contragolpes, todos dende banda dereita do seu ataque e con disparo cruzado ó segundo pau, sen apenas oposición da defensa visitante. Así chegaría o 2-1, ó que Emi respondería con xogada individual e fermoso gol, 2-2. Pero de novo 3-2 e 4-2. O encontro estaba moi costa arriba, pero o DCM non ía a tirar a toalla. Están nesta categoría para pelexar e loitar todos os partidos e iso ían facer. De novo Emi era arrollado por segunda vez na área, e esta vez sí, DeLaCruz pitaba un máis que evidente penalti. A mágoa foi que ante a dureza da entrada, Emi caía contundentemente ó chan fracturándose a muñeca e un dedo da man esquerda. Quique convertía o penalti e devolvía á esperanza á parroquia dcmista. O equipo volcouse ó ataque. O propio Quique estrelaría un balón no longueiro. Entrábamos no último minuto do choque. Emi que a pesares da súa grave lesión, seguía no campo axudando ó equipo, abría cara banda dereita, onde Vare tras recibir sacaba un disparo cruzado que superaba ó gardamallas rival e remataba no fondo das redes. Era o empate, o ansiado 4-4. O equipo o conseguira, o esforzo valera a pena. Apenas quedaban trinta segundos de partido, PiedraJoya sacaba de centro e conseguía un saque dende o curruncho. Era a última xogada do partido, e incomprensiblemente o DCM xa non estaba no campo. Ninguén mandaba na parcela defensiva, non se sabía quen ocupaba cada unha das catro posicións do campo e ninguén soubo colocar ó equipo. En catro tempadas disputadas, poucos saques de esquina creáronlle problemas ós dcmistas, quen teñen as posicións para defender estas xogadas máis que explicadas, pero este ano o equipo esqueceu estes automatismos e estanlle a pasar moita factura. Así un rival só no primeiro pau recibía sen oposición ante o berro tardío de agonía de Jorge. Xmon chegaba á axuda pero o rival xa tiña levantado o esférico para conectar un disparo inverosímil que pasaba por riba de Xmon e superaba a Jorge pola escadra. 5-4.

O DCM deixaba escapar un punto que significaba moito para eles. Puntuar nestas dúas primeiras xornadas houbese significado moita tranquilidade para o equipo, pero non puido ser. E o peor non foi iso senón a lesión de Emi, que xa non regresará a xogar co equipo ata o mes de nadal.
Pero toca pasar páxina e ser optimistas co futuro. É certo que o DCM víuse superado nos dous partidos, pero aínda así remou para chegar con opcións ós instantes finais, e o conseguíu. Puxo en moitísimas dificultades ó 5º e 6º clasificado da primeira división a tempada pasada, o que significa que os nósos poden pelexar todos os partidos. Ademáis, este sempre foi un equipo que se crece ante as adversidades, e xa na tempada pasada, tivo que superar outra baixa de longa duración de Emi. Así que toca poñer o mono de traballo rapaces, recuperar as nosas virtudes e pelexar para conseguir xa na vindeira xornada os primeiros puntos da tempada. Imos DCM!!

"Na búsqueda dos primeiros puntos" PiedraJoya VS. DCM

Tralo debut na máxima competición, o DCM afrontará este segundo encontro coa intención de rabuñar os primeiros puntos para o seu casilleiro clasificatorio.

Sacudidos xa os nervos do debut, o equipo enfrontarase nesta segunda xornada ó 5º clasificado da tempada pasada, o PiedraJoya, equipo que chega de vencer ó DecoracionesJesúsCao, nun encontro moi táctico e de pouco ritmo. Agardamos por tanto un rival que garda ben as posicións defensivas e que xoga cun único referente ofensivo, que sabe moverse de costas á portería rival e que porá en dificultades á nosa defensa. O DCM deberá por tanto ter paciencia, aplicarse moitísimo en defensa, non dar concesións e agardar que as ocasións cheguen en ataque.

Os nósos xa amosaron que teñen potencial ofensivo suficiente para crear ocasións de gol, pero deben estar máis atinados para resolvelas (cicáis acusaron os nervos no primeiro encontro), e deben corrixir os erros defensivos, xa que difícilmente gañarán encontros encaixando 5 goles (como ocorreu no debut). Pensando nesas correccións o equipo adestrará hoxe xoves, cun Galecoi reforzado, que aumentou o seu nivel de xogo, o que facilitará que os dcmistas poidan aproveitar máis estas xornadas para mellorar e corrixir erros.

O enfrontamento ligueiro terá lugar o sábado ás 16 horas no peculiar pavillón de Manuel Antonio, campo no que os nósos xa viviron de todo… grandes remontadas, minutos de xogo brillante, encontros desastrosos, inicios de partido dende o punto de penalti, cartóns por errar un penalti… agardemos que este sábado, este pavillón poida entrar unha vez máis na historia dcmista como o pavillón no que o equipo consegue os seus primeiros puntos na máxima competición.

Así que xa saben:

SÁBADO 08, ÁS 16:00H
PAVILLÓN DE MANUEL ANTONIO (MEIXOEIRO)

PIEDRAJOYA VS. DCM

"Sen premio o bo debut dcmista na máxima categoría" DCM 4-5 P.Flipper

O DCM queimou unha nova fase na súa historia ó debutar na Primeira División.
O fixo deixando unha boa imaxe, de equipo que poderá competir cos seus rivais, pero acusando nervos e falta de engranaxe, o que impediron que o equipo sumara o seu primeiro punto na clasificación.

Ás 12:00 horas do domingo 02 de outubro de 2011, baixo a batuta do bo colexiado Eladio, principiou a andadura dos nósos na máxima categoría do fútbol sala vigués.
O encontro supoñía tamén o debut de Pablo Santos coa elástica dcmista en partido oficial.
O rival, o Pescadería Flipper, antigo Milucho (que rematou 6º na categoría a tempada pasada), impoñía moito respeto. Xogadores con boa planta, xuventude e experiencia na categoría.

Dende o pitido inicial, Flipper tentou traducir sobre o campo esa superioridade teórica, e o conseguíu. Os seus primeiros minutos foron moi bos, de posesións longas, pases rápidos e sen concesións ós dcmistas. Aínda así non foron minutos de demasiado sufrimento para o noso gardamallas, xa que o rival non conseguía superar a tupida defensa dcmista. Pero ante esta imposibilidade de chegar con claridade ata a nósa área, os visitantes, optaron moi intelixentemente polos disparos lonxanos. A falta de colocación dcmista nos primeiros minutos, provocou que eses disparos foran moi cómodos para os rivais, sen oposición dos nósos xogadores, que chegaban sempre tarde a tapar eses lanzamentos. Así chegaría o primeiro gol; disparo dende a frontal sen que ningún dos vermellos chegue a tapar o lanzamento, e erro de Vare no intento desesperado de despexe que desvía o suficiente o esférico moi preto da liña de gol impedindo que Jorge poida facer nada. 0-1.
A tónica continuaría de xeito similar. O Flipper amosaba a súa superioridade, pero non xogaba ó 100%, algo que aproveitaría o DCM para ir collendo confianza e comezar a chegar ó marco rival. Nunha desas aproximacións, a recente incorporación dcmista, Pablo, faría o seu primeiro gol, tras unha gran xogada de Chape que lle servíu un perfecto balón ó segundo pau. 1-1.
O DCM estaba no partido. Pouco a pouco foi sacudíndose a presión, e comezaba a igualar o choque. A mágoa foi que nun córner a favor, no que Pablo a piques estivo de conectar un disparo moi perigoso, o rival montou unha rápida contra que remataba no 1-2. Duro golpe cando o equipo comezaba a ter opcións.
Pero incomprensiblemente, o rival esqueceu o que estaba a facer ata o momento, dominar o esférico e o partido. Botouse atrás, deixouse dominar polo DCM, e únicamente limitábase a defender con continuas faltas tácticas. Deste xeito, chegaría a 6ª falta e o consecuente dobre penalti, que Quique convertía no 2-2, resarcíndose dunha ocasión errada anteriormente nun dous para un contra o gardamallas rival.
Con este empate no electrónico chegábase ó descanso.

O DCM estaba metido no partido. Cometera moitos erros de colocación, pero a súa boa actitude e o cambio de xogo do rival permitíalle ter opcións de puntuar.

Pero o equipo volveu errar en defensa. Fáltalle moito por facer ós dcmistas para recuperar o nivel defensivo das últimas tempadas. Transcorreran apenas tres minutos do segundo tempo e Flipper xa mandaba de novo no marcador 2-3.
Pero de novo, o rival comezaba a cometer faltas un tanto innecesarias. Nunha delas, Quique sacaba con celeridade para Pani quen errou o seu man a man co gardamallas. Tería máis ocasións o equipo, pero o que chegaría sería o 2-4.
O DCM meteríase unha vez máis no encontro cunha xogada individual de Emi por banda esquerda, quen marchaba cun chisco de fortuna do seu marcador e batía por baixo ó porteiro visitante. 3-4.
Lanzouse o equipo a polo empate e tivo un bo feixe de ocasións para logralo, pero esqueceu as posicións defensivas, e nunha contra, Flipper sentenciaba o partido facendo o 3-5.
De novo Emi recurtaría distancias tras un gran contragolpe, con roubo de Vare, apertura para Quique e pase da morte deste para Emi que facía doblete.
Era o 4-5 pero non había tempo para máis.

Bo debut dcmista, que amosou que pode competir na división, pero que ten que arranxar certas lagunas defensivas con urxencia. A colocación do equipo sobre o campo será clave tamén esta tempada.

O vindeiro rival, o Piedra Joya, 5º clasificado a tempada pasada, chega tras vencer ós actuais subcampións de liga, o Inaute. De novo será un equipo teóricamente superior ós nósos en canto a físico e experiencia refírese, pero se o DCM recupera as súas armas de tempadas pasadas, de seguro que pelexará o encontro.

Grazas pola súa lectura. Reciban un cordial saúdo.