“Coa mentalidade idónea” DCM 13-1 Ponte a Pintar

O DCM conseguíu unha goleada histórica tras superar a un Ponte a Pintar que ata o descanso foi merecedor de alomenos un empate e que tralo intermedio non puido frear o aluvión dcmista.

A 17º xornada enfrontaba ós vermellóns ó colista da división, mais o equipo estaba en sobreaviso da dificultade do encontro, e cicáis iso, a mentalidade foi decisiva nun encontro que houbo que traballalo durante moitos minutos.
E é que se o DCM houbese chegado pensando que tiña todo feito… o partido sería outra historia. Se fosen coa idea de ser moi superiores e chegado o minuto 15 de encontro o marcador reflectise un 0-0 como foi o caso, comezarían os nervos, as presas, a tensión e os erros. Por fortuna na cabeza dos nosos homes estaba xa a idea de que non ía ser fácil, e por iso traballaron ó 100%, igual que se o rival fose o líder da categoría e grazas a iso conseguíuse esta importante victoria.

O inicio do partido non foi demasiado bo. Pode empregarse como símil o inicio de encontro do Celta de Paco Herrera, quince primeiros minutos de nerviosismo, sabedores de que agora hai moito en xogo en cada partido, quince minutos no que os nosos foron un pouco flans. Aínda así, os nosos levaban o peso do encontro e tiñan boas ocasións, pero non atopaban o camiño correcto; algunha decisión errónea no pase, tiros frouxos, pouca puntería… Por fortuna, o rival non aproveitou a ocasión e a penas chegaba ós dominios de Jorge.
Transcorrían os minutos e un dos candidatos ó ascenso non era quen de superar ó colista da división. Pero os nósos non tiñan presa, sabían que o partido había que traballalo e seguiron manténdose serios en defensa para a partires de ahí crear as ocasións.
Por fortuna a lata abríuse mediada esta primeira metade, nunha xogada sen aparente perigo moi escorada a banda dereita, na que Vare tiraba a parede con Pani quen dende liña de fondo servía ó punto de penalti para o desmarque do 5 quen empurraba a pracer; 1-0 e o máis difícil semellaba feito.
Sen embargo o 1-0 e os trocos deron paso a 10 minutos de acoso total do Ponte a Pintar que buscou o empate con toda a artillería. O DCM botouse atrás, eran minutos nos que había que sufrir, aguantar e esperar a que pasase a tempestade. Ó equipo faltoulle saída de balón nestes minutos para buscar unha contra, pero alomenos a pelotiña semellaba non querer entrar na portería dcmista. O Ponte a Pintar era total merecedor do empate, pero o que chegaría sería o 2-0. Na última xogada deste periodo na única saída do equipo cara campo contrario, Quique conseguía cun potente disparo un importante gol psicolóxico.

Tralo descanso o equipo volveu mostrar que tiña a actitude apropiada; a mentalidade idónea. E é que para nada saíron relaxados co 2-0, senón a traballar o partido de cero. E pronto obtiveron os seus froitos; Yago faría o 3-0 a pouco de principiar anotando un gol que unido o varapau do último minuto da primeira metade, afundíu de todo a moral dos Pintores. A partires de ahí o rival concedeu moitas facilidades defensivas, pero seguía buscando o gol na parcela ofensiva, polo que o traballo defensivo dos dcmistas non cesou. E aproveitando a fraxilidade en defensa, os nosos sentenciaron o encontro. Emi tras sacar de esquina e recibir a devolución de Vare atopábase sen marca e sacaba un bo disparo ante o que nada podía facer o gardamallas 4-0. E a partires de aquí emerxeu a figura de Yago, quen tocado como cunha variña máxica converteu 5 goles con 5 disparos en escasos minutos; cada balón que chegaba ós pés do dianteiro dcmista (sen ningunha oposición da defensa rival) acababa no fondo da portería, o 5-0, 6-0, 7-0 e 8-0 con potentes lanzamentos imposibles para o porteiro e o 9-0 xa foi o culmen dos seus minutos máxicos, xa que o gardamallas detía en primeira instancia e cando xa parecía ter controlado o balón escurríaselle e acababa na portería.
Feliz pola súa actuación marchaba do campo e deixaba lugar a Quique, que a pouco de entrar tamén convertía gol facendo o 10-0.
O Ponte a Pintar atoparía o gol da honra nunha indecisión entre Chape e Xmon que non sacaban o balón da área e o dianteiro empurraba batendo a Jorge. 10-1.
Chape uníase á goleada co seu primeiro gol do campionato facendo o 11-1 cun disparo dende banda dereita.
Pali de tacón era o encargado de facer un fermoso 12-1.
E Emi pechaba a conta ó enviar ó fondo das redes un rexeite do gardamallas 13-1.

Ó final o que importan son os 3 puntos que permiten ós nósos seguir o ritmo que impón a cabeza da liga formada por Zeus, Parquets e Wapichi. O Cocedero descólgase de novo trala súa derrota ante Acerón.
3 puntos que debemos agradecer á mentalidade e á actitude. Cada partido é unha final e non hai rival sinxelo.

O vindeiro será o Silvafresh, rival da zona morna da táboa. De novo para vencer será necesaria esta mentalidade, xa que un mínimo de relaxación tiraría todo pola borda. Analizaremos ó rival na previa.

Reciban un cordial saúdo!