Unha derrota, un empate e unha vitoria son a síntese deste inicio de tempada para un DCM recén ascendido e en fase de adaptación a unha nova categoría; a 2ª división.
Tras tres xornadas, é todavía cedo para sacar conclusións, pero comézase a intuír que estamos a falar dunha división igualadísima na que cada partido convértese para tódolos equipos nunha auténtica final, na que se non dan o 100% da súa capacidade, dificilmente poden conseguir algo positivo.
Os resultados dos nosos parecen mostrar unha liña claramente ascendente, pero isto non é así. Un primeiro partido aceptábel no que caeron derrotados, un segundo encontro pésimo no que obtiveron o seu primeiro punto e unha terceira boa xornada que servíu para anotar a primeira vitoria no casilleiro mostran que o equipo está todavía en proceso de adaptación á categoría e son moitas as variables que afectan ó seu xogo e ó seu rendemento, xa que éste non é nin moito menos homoxéneo e nin sequera segue unha tendencia razoábel. É por iso que hai que ser cautos e saber que todavía falta un chanzo importante para saber cál é o verdadeiro nivel “medio” do equipo nesta categoría.
Namentres non se alcanza ese nível, o equipo debe conxurarse para ir rabuñando puntos de tódalas prazas posíbeis ó tempo que vai dando pequenos pasos no seu proceso de adaptación. E polo de agora este obxectivo estase a cumprir. 4 puntos en 3 partidos que sitúan ó equipo na zona media-alta dunha apretadísima clasificación (ningún equipo conseguíu gañar os 3 partidos que disputou e o golaverage está a decidir moitas posicións) e que lle permite polo de agora centrarse na súa propia mellora sen apuros nin presións clasificatorias engadidas.
Esta 3ª xornada deparaba un enfrontamento contra o Pizarro FS no pavillón de Bembrive e baixo a batuta do cuestionábel colexiado González.
Na bancada, novamente unha fantástica entrada de siareiros dcmistas que polo de agora están a superar con creces ata as previsións máis favorábeis.
A convocatoria, contaba coas baixas de Xmon na cidade santiaguesa e de Chap, na bancada polos seus problemas nas costas. O 5 inicial formado por Jorge-Pali e Vare- Emi-Yago.
Así principiaba un partido no que as xa mencionadas “variables externas” estiveron a favor do DCM, e é que dende moi cedo o equipo ía a dominar no marcador o que lle permitiría xogar con máis tranquilidade e menos precipitación que na xornada anterior. E é que o inicio sería fulgurante, liderado pola mellor versión dun Yago desaparecido ata o de agora no campionato pero que marabillou a todos nesta 3ª xornada. En poucos minutos dous golazos seus encarrilaban o encontro para os dcmistas. Porén, tras este 2-0, o Pizarro FS non baixaba os brazos e en dúas accións illadas puña as táboas no marcador. Co 2-2 podería semellar que o DCM ía a verse afectado polos nervos, pero sen tempo para iso, de novo Yago saíu dende o banco para poñer o 3-2 cun novo golazo para dar de novo algo de tranquilidade á parroquia local co seu hat-trick. De ahí ó remate da primeira metade, o DCM con moi bo criterio conseguíu manter o dominio da posesión e non ceder metros ó rival, xogando con tranquilidade e sen precipitación, conseguindo chegar ó descanso sen pasar demasiados apuros.
O 3-2 deixaba o partido moi aberto para unha 2ª parte que prometía de novo igualdade. Pero os homes de Ratckovic, nesta ocasión tiñan aprendida a lección da primeira xornada ante o Parquets, e en lugar de botarse atrás a defender a renda conseguida, saíron de novo a xogar, a querer a posesión e a buscar ampliar a vantaxe. Así, tras uns primeiros minutos de moita desputa, unha gran xogada de combinación con parede e desmarque, facía que Pali transformara o 4º para os locais nun aplaudidísimo tanto. Era o 4-2 e o Pizarro comezaba a ver difícil remontar o partido. E máis todavía porque o DCM seguiría enchufadísimo e sen conceder demasiado ó rival. Así chegaría o quinto tanto obra de Quique dende a frontal e él mesmo rubricaría o 6º tras unha falta indirecta, superando así o seu principio gripal que o non lle permitira rendir ó seu mellor nivel durante o transcorrer do encontro.
Finalizaba así o encontro que significaba a primeira victoria da historia do DCM na segunda división de Vigo en Xogo. Desta vez sí, os afeccionados marchaban contentos do traballo realizado polos seus no parqué.
Moitas cousas positivas que sacar do encontro que agardemos que o equipo vaia interiorizando e asentando e non sexan cuestión baladí, aínda que como diciamos son moitos os factores que determinan o rendemento de cada partido, e neste, sen dúbida foi fundamental ir prácticamente todo o encontro por diante no marcador.
Na vindeira xornada o equipo visitará ó Ponte a Pintar, un equipo que ven de demostrar nesta xornada que é un dos candidatos ós postos altos da clasificación tras facer un partidazo ante o Dec.Costas, ó que tumbou pola súa boa presión en toda a cancha; algo que deberán ter moi presente os nosos. Sen dúbida xornada moi complicada, pero da que de novo haberá que tentar sacar o máximo posíbel.
Grazas a todos e ata a próxima.
Tras tres xornadas, é todavía cedo para sacar conclusións, pero comézase a intuír que estamos a falar dunha división igualadísima na que cada partido convértese para tódolos equipos nunha auténtica final, na que se non dan o 100% da súa capacidade, dificilmente poden conseguir algo positivo.
Os resultados dos nosos parecen mostrar unha liña claramente ascendente, pero isto non é así. Un primeiro partido aceptábel no que caeron derrotados, un segundo encontro pésimo no que obtiveron o seu primeiro punto e unha terceira boa xornada que servíu para anotar a primeira vitoria no casilleiro mostran que o equipo está todavía en proceso de adaptación á categoría e son moitas as variables que afectan ó seu xogo e ó seu rendemento, xa que éste non é nin moito menos homoxéneo e nin sequera segue unha tendencia razoábel. É por iso que hai que ser cautos e saber que todavía falta un chanzo importante para saber cál é o verdadeiro nivel “medio” do equipo nesta categoría.
Namentres non se alcanza ese nível, o equipo debe conxurarse para ir rabuñando puntos de tódalas prazas posíbeis ó tempo que vai dando pequenos pasos no seu proceso de adaptación. E polo de agora este obxectivo estase a cumprir. 4 puntos en 3 partidos que sitúan ó equipo na zona media-alta dunha apretadísima clasificación (ningún equipo conseguíu gañar os 3 partidos que disputou e o golaverage está a decidir moitas posicións) e que lle permite polo de agora centrarse na súa propia mellora sen apuros nin presións clasificatorias engadidas.
Esta 3ª xornada deparaba un enfrontamento contra o Pizarro FS no pavillón de Bembrive e baixo a batuta do cuestionábel colexiado González.
Na bancada, novamente unha fantástica entrada de siareiros dcmistas que polo de agora están a superar con creces ata as previsións máis favorábeis.
A convocatoria, contaba coas baixas de Xmon na cidade santiaguesa e de Chap, na bancada polos seus problemas nas costas. O 5 inicial formado por Jorge-Pali e Vare- Emi-Yago.
Así principiaba un partido no que as xa mencionadas “variables externas” estiveron a favor do DCM, e é que dende moi cedo o equipo ía a dominar no marcador o que lle permitiría xogar con máis tranquilidade e menos precipitación que na xornada anterior. E é que o inicio sería fulgurante, liderado pola mellor versión dun Yago desaparecido ata o de agora no campionato pero que marabillou a todos nesta 3ª xornada. En poucos minutos dous golazos seus encarrilaban o encontro para os dcmistas. Porén, tras este 2-0, o Pizarro FS non baixaba os brazos e en dúas accións illadas puña as táboas no marcador. Co 2-2 podería semellar que o DCM ía a verse afectado polos nervos, pero sen tempo para iso, de novo Yago saíu dende o banco para poñer o 3-2 cun novo golazo para dar de novo algo de tranquilidade á parroquia local co seu hat-trick. De ahí ó remate da primeira metade, o DCM con moi bo criterio conseguíu manter o dominio da posesión e non ceder metros ó rival, xogando con tranquilidade e sen precipitación, conseguindo chegar ó descanso sen pasar demasiados apuros.
O 3-2 deixaba o partido moi aberto para unha 2ª parte que prometía de novo igualdade. Pero os homes de Ratckovic, nesta ocasión tiñan aprendida a lección da primeira xornada ante o Parquets, e en lugar de botarse atrás a defender a renda conseguida, saíron de novo a xogar, a querer a posesión e a buscar ampliar a vantaxe. Así, tras uns primeiros minutos de moita desputa, unha gran xogada de combinación con parede e desmarque, facía que Pali transformara o 4º para os locais nun aplaudidísimo tanto. Era o 4-2 e o Pizarro comezaba a ver difícil remontar o partido. E máis todavía porque o DCM seguiría enchufadísimo e sen conceder demasiado ó rival. Así chegaría o quinto tanto obra de Quique dende a frontal e él mesmo rubricaría o 6º tras unha falta indirecta, superando así o seu principio gripal que o non lle permitira rendir ó seu mellor nivel durante o transcorrer do encontro.
Finalizaba así o encontro que significaba a primeira victoria da historia do DCM na segunda división de Vigo en Xogo. Desta vez sí, os afeccionados marchaban contentos do traballo realizado polos seus no parqué.
Moitas cousas positivas que sacar do encontro que agardemos que o equipo vaia interiorizando e asentando e non sexan cuestión baladí, aínda que como diciamos son moitos os factores que determinan o rendemento de cada partido, e neste, sen dúbida foi fundamental ir prácticamente todo o encontro por diante no marcador.
Na vindeira xornada o equipo visitará ó Ponte a Pintar, un equipo que ven de demostrar nesta xornada que é un dos candidatos ós postos altos da clasificación tras facer un partidazo ante o Dec.Costas, ó que tumbou pola súa boa presión en toda a cancha; algo que deberán ter moi presente os nosos. Sen dúbida xornada moi complicada, pero da que de novo haberá que tentar sacar o máximo posíbel.
Grazas a todos e ata a próxima.
No hay comentarios:
Publicar un comentario