DESPERDÍCIASE A PRIMEIRA BOA OPORTUNIDADE DE ESTREAR O CASILLEIRO
Comezou a 4ª tempada de vida do DCM, principiou o seu soño de xogar na 2ª división e chegou o primeiro golpe da tempada.
Esta primeira xornada deparaba un interesante enfrontamento entre o campión da 3ªC e o campión da 3ªD do pasado ano, que xa enfrontáranse no torneo de campións con vitoria para o Parquets Eloy.
Hoxe, ambos conxuntos amosaron todo o seu respecto e as súas cualidades defensivas, ofrecendo un partido trabado e moi desputado a unha grada a rebosar de afeccionados desexosos de ver fútbol sala. Sen dúbida unha das mellores entradas da afección dcmista en toda a historia, seica esta división vende moito máis, e agardemos que a afección sega respondendo a pesares deste primeiro varapau.
Como diciamos o partido foi moi táctico… con xogo lento, poucas ocasións, poucos movementos, e polo tanto propio de rematar en empate; iso houbese sido o xusto, un reparto de puntos que estivo moi preto de chegar pero a falta de escasos 4 minutos, o Parquets encontraría petróleo e levaría a primeira victoria para o seu casilleiro.
Todo comezaba co pitido inicial do colexiado Rabadán. O DCM superou os nervos do regreso a competición e de xogar nunha división que impón moito respeto e levou o peso do partido nos primeiros compases. O Parquets Eloy semellaba saír algo frío ó parqué de bembrive e non daba mostras da súa calidade. Consecuencia deste bo arranque para os intereses dcmistas foi un saque de banda botado por Vare que Quique enviaría cun bo remate ó fondo das redes do porteiro visitante, mais a acción estaba invalidada incomprensiblemente porque o veterán colexiado quixo impor a súa “propia interpretación” da nova normativa de saque de banda, e é que convertíu a teórica norma de “ter alomenos un pé fóra do terreo de xogo para efectuar o saque co balón situado sobre a liña de banda” que foi ben explicada na reunión, nun “Hai que ter un pé enriba da liña de banda”; mala interpretación do regulamento, pero os colexiados mandan e hai que adaptarse a cada quen. O gol anulado non quitou folgos ó DCM que seguiu mandando neste arranque de encontro, no que disporía tamén de varios saques dende o curruncho que conseguiron rematar pero sen atopar porta. Pouco a pouco o equipo rival sacudíase a presión e comezaba a tentar sacar o seu xogo, porén, os de Ratckovic sabían cal era a súa principal baza, o seu xogador “Vasco” e con unha boa defensa sobre él, unido a que non debeu ter o seu mellor día, fixo que apenas amosara nada de toda a calidade que posúe que xa comprobamos no torneo de campións que é moita.
Así pois transcorría a primeira metade con poucas ocasións claras que limitábanse a saques dende os currunchos ou faltas sen perigo para os gardamallas. Nunha desas faltas que ía a botar Parquets, petaba na barreira, e o rexeite caía de novo nos pés dun xogador visitante, pero de novo o seu disparo petaba en Vare, e Emi moi atento recollía o esférico para emprender unha rápida contra que remataba en gol tras un fermoso regate ó porteiro rival. Era o 1-0 e as cousas pintaban moi ben para os locais. Pintaban ben, porque agora estaba por diante no electrónico e porque as sensacións defensivas eran moi boas, o equipo pechouse un chisco atrás, pero isto non foi algo negativo, xa que a boa intensidade defensiva facía que os rivais apenas inquedaran a Jorge, e ademáis o equipo seguía a saír con boas contras que creaban algo de perigo, nunha delas, un xogador visitante tocaba o balón claramente coa man no borde da área pero de novo Rabadán non acertaba coa acción e non asubiaba nada. Nembargantes, nunha acción illada e sen aparente perigo na que o rápido dianteiro visitante (Nº5) escorábase moito cara unha banda, sacou un potente disparo que colábase polo pau defendido por Jorge e significaba o empate no marcador. Pesadumbre no gardamallas local, pero pronto reporíase facendo unha gran segunda metade. Co 1-1 no marcador chegábase ó descanso.
Na segunda metade, o equipo presidido polo señor Chapela ía a pecar de conservadurismo. A intensidade e o traballo defensivo de todo o equipo sería novamente impecable, pero perdeuse dominio do balón e o equipo conformábase co empate ou cicáis tíñase medo a perder, e iso traducíuse en que non tivesen case ningunha ocasión clara ante o portal visitante, algo que non gustou a unha entregada afección. O rival, sen facer moito máis que na primeira metade, ante este deixar facer do DCM, foise apoderando do mando do partido e convertíuse no dono da segunda metade, facendo intervir a Jorge nun par de boas ocasións e facendo traballar moito a tódolos xogadores en defensa. Porén, o Parquets Eloy por algo foi subcampión do torneo de campións o ano pasado, e é ademáis de pola súa seriedade pola calidade que atesouran principalmente un par dos seus xogadores, e o Nº5 volveuna a sacar nunha boa xogada a falta de 4 minutos na que cun potente disparo cruzado facía o 1-2.
O DCM tentouno nos intres finais, pero de forma moi precipitada e non puido achegarse con demasiado perigo.
Así remataba esta primeira xornada da 2ªDivisión Grupo B, para un DCM que demostrou que con máis traballo, máis intención e con algunhas correccións pode estar ó nivel que esta categoría esixe.
Ata a próxima!
No hay comentarios:
Publicar un comentario