Inaugurou o seu casilleiro de puntos da 2ª División o DCM nesta 2ª xornada de liga na que visitaban no pavillón de Lavadores ó tamén recén ascendido Pers United.Trala derrota ante Parquets Eloy por un axustado 1-2 e tralas críticas vertidas por parte dalgúns medios de comunicación populistas, o equipo chegaba a esta segunda xornada con algo de presión engadida. Na bancada a afección volveu respostar en gran número e sen dúbida este primeiro punto conseguido é máis mérito dos siareiros que dos xogadores Dcmistas. Enfronte, un rival que defínese na súa tarxeta de presentación como un equipo de toque e de bo gusto futbolísticamente falando que chegaba tras unha abultada derrota na primeira xornada e necesitaba tamén estrearse na 2ª división para coller confianza. O colexiado do encontro, o Señor Paulo dirixiría sen demasiados problemas este primeiro derbi da rede que entraba como pleno ó 15 na prestixiosa quiniela de http://www.galecoimotorclub.tk/
O 5 inicial sería o formado por Jorge-Pali,Vare-Emi-Quique, agardando no banco Pani, Yago e o mancado Chape. Todos agardabamos que o DCM puidera sacudirse a presión, facer un serio partido en defensa como na 1ª xornada e completalo con algunha pequena inspiración baseada no gran partido amigábel realizado durante a xornada de descanso. Porén, nin unha cousa nin a outra, pernas agarrotadas, erros defensivos, mala circulación de balón e ineficacia de cara ó gol.
Aínda así, pensando no que estaría por ver na segunda metade, podemos dicir que a primeira parte dcmista foi incluso “aceptable” en intencións, e é que o equipo por medio de arreóns e sobretodo de moitos saques de esquina e de falta estivo algo preto da área rival, de feito comezaría o partido cunha xogada anulada por Paulo ó non aplicar unha lei da vantaxe que podería ter acabado en gol. Mais un espléndido gardamallas local fixo que os esforzos dcmistas quedasen en nada nestes primeiros 25 minutos. Pola contra, na parcela defensiva o equipo mostrou moitos máis erros que na primeira xornada. O equipo estivo máis roto, máis pesado, as axudas chegaban tarde, os rivais tiñan un metriño de máis para pensar… e consecuencia de todo iso sería que tivesen máis posesión e xogasen moito máis cómodos que os nósos. E ademáis foron máis efectivos, catro ou cinco chegadas claras e 3 goles, 3 mazazos para un tocado DCM. O primeiro nun erro de concentración de Vare que confiábase nun balón en logo que caíalle ó dianteiro rival nun man a man co porteiro que nada podía facer; 1-0. No segundo un mal saque de portería deixaba un dous para dous dos defensas cos dianteiros, as axudas non chegaban e o atacante rival era quen de desfacerse de Pali para marcar; 2-0. E o terceiro erro colectivo en especial de Yago que actuando de medio non saíu a tapar un gran disparo dende a frontal que superaba a un Jorge que puido facer un chisco máis neste terceiro golpe para os visitantes; 3-0.
O partido semellaba sentenciado, non só polo abultado do resultado senón porque as ocasións que o DCM creara nesta primeira metade non tiveron premio e as sensacións eran de que pouco perigo máis podíase crear coa velocidade tan lenta á que estaban a xogar os nosos. Así chegábase ó descanso e eran poucos os que crían que algo podíase facer.
E os que o pensaban, de seguro que ratificarían os seus presaxios tralo descanso. O DCM saíu apático, lento, trabado, sen capacidade para saír co balón xogado; moito peor que na primeira metade na que polo menos conseguía saques dende o curruncho e faltas perigosas a base de empuxe. Neste inicio de segunda metade, nada de nada, de feito estaba moito máis preto de chegar o 4-0 que de que os laranxas puidesen achegarse no marcador. E é que cando as cousas non van ben, cando as pernas non responde, as ideas non chegan á cabeza, o mínimo que hai que facer é poñer gañas e sobretodo pillería, e o DCM tamén pecou diso. Puido coller o rival descolocado sacando faltas rápidas en varias ocasións, e sen embargo o equipo deixábase levar mentres o tempo corría. Nese instante o partido estaba perdido, pero no fútbol nunca se pode dar algo por perdido ata que remata. Jorge mantiña os seus con algunha oportunidade tras facer meritorias paradas neste pésimo inicio de segunda parte dos seus, e Emi saíu do banco con forza e tentou botarse o equipo as costas. Nunha xogada individual súa pola banda esquerda, tras marchar dun contrario, vía que Vare acompañaba a xogada polo centro e sacou un preciso pase ó punto de penalti para que o seu compañeiro empurrara as redes facendo o 1-3. Todavía o partido pintaba moi a favor do Pers United. Cicáis foi esa sensación de que tiñan todo feito o que provocou que o Pers non apretase un pouco máis o acelerador buscando algún gol máis que sentenciaran a contenda. E como non o fixeron, o DCM foi gañando terreo pouco a pouco co paso dos minutos. As xogadas non era claras e os pases non eran precisos… pero o marcador invitaba a uns a ir cara arriba e ós outros a defender a súa renda. Un deses achegamentos a área rival remataba nunha falta próxima á portería rival, que por ser indirecta, Yago tocaba para que Emi atopase o oco con algo de fortuna enviase ó fondo das redes facendo o 2-3 e espertando ós nosos do seu letargo e comezando a ver que o empate era posible. De ahí ó final, con máis corazón que cabeza os nósos empurraron, creando algunha ocasión que unha e outra vez solventaba con moito acerto o cancerbeiro do Pers.
Pero no derradeiro minuto, Emi e Quique ían trenzar unha fermosa xogada para plantarse en área rival, o porteiro barría a Emi pero o balón chegaba a Quique que tiraba a porta e un rival o sacaba coa man. Penalti e final do encontro. Tan só quedaba tempo para o lanzamento. Quique celebraba a ocasión xa antes de lanzar, seica estaba seguro das súas opcións. Os equipos dábanse deportivamente a man, e na grada todos pendentes deste último lanzamento. O nove dcmista golpeaba co interior ó lado esquerdo do porteiro, este adiviñaba a intención, pero o balón escapábaselle e acababa entrando na portería. Era o 3-3 final, o DCM remontara un partido que tiña completamente perdido no descanso e conseguía un importante punto para non espertar tódalas alarmas no seno do clube.
Cicáis o equipo mereceu máis o empate na primeira xornada que hoxe contra o Pers pero o fútbol é caprichoso e hoxe ensinaba a uns e a outros que ata o final non hai nada definitivo. E en realidade podemos dicir que o empate non é de todo ilóxico xa que o Pers non fixo demasiado para gañar, pero ben é certo que sí que o DCM fixo moito para perder. Un puntiño para cada un e a pensar xa na próxima xornada.
Os dcmistas deben recordar que están en 2ª división e que tódolos partidos van a ser complicados. Non imos gañar ningún con facilidade e hai que saber afacerse a iso. Haberá que sufrir, haberá que perder partidos, cicáis levar alguna derrota abultada, pero haberá que saber superalo e saber que hai traballar moito e con moitas gañas para facelo o mellor posible en cada encontro e saber que así haberá opcións de puntuar en todas e cada unha das xornadas.
Sen máis e agradecendo de novo a presencia dos afeccionados na bancada despedímonos ata a próxima. Un cordial saúdo.
“Porque la vida puede ser maravillosa” A.Montes
No hay comentarios:
Publicar un comentario