Obxectivo conseguido. O Matiz regresou á senda da vitoria catro xornadas despois e suma tres importantes puntos no derradeiro partido ligueiro do ano. Coa chegada dos homes máis ofensivos e desequilibrantes do equipo agardábase un partido alegre e vistoso, unha festa de fútbol, mais os nósos suaron tinta para anotar os dous goles que remontasen o tanto inicial dos visitantes e que servirían para levar o choque.
Foi unha undécima xornada desputada no pavillón do Berbés e na que a diferenza de semanas pasadas trocaron as tornas. O rival chegaba con tan só 5 efectivos (aínda que mediada a primeira metade sumaron un troco), mentres os nósos chegaban con reforzos, xente fresca e con ansias de minutos.
O equipo saíu ben e gozou de boas ocasións nos instantes iniciais da primeira metade, pero o gol non chegou. Pola contra, nun erro de cobertura defensiva, e nun dos escasos lanzamentos a porta do rival, chegaría o 0-1. E a piques estivo de chegar o 0-2 nun córner botado ao segundo pau, que collía algo despistado a Jorge e á defensa e que acababa impactando na escuadra da portería tras un bo remate de cabeza.
O Matiz non deasesperaba. Semellaba un deses encontros nos que o paso dos minutos benefician ao equipo con máis xogadores e perxudica ao outro. Pero esta liga xa nos amosou moitas veces que pensar iso é xogar con lume, e o Matiz estivo a piques de quemarse.
Os nósos non foron quen de mover á defensa rival en toda a primeira metade (salvo nunha boa xogada na que Pablo abría para a incorporación de Davo por banda contraria e este servía un pase da morte que a piques estivo de converter Pani), e só con accións individuais ou por erros defensivos dos avispeiros logrou crear ocasións.
De feito o empate non chegaría de xogada colectiva, senón grazas a un latigazo de Yago cando o equipo máis o necesitaba. Gran lanzamento de Yago e 1-1.
A outra gran nova desta primeira metade foi o debut de Quique co equipo (que vestíu con camiseta branquivermella e pantalón negro, nunha mixtura das súas equipacións), e realizou un bo traballo defensivo nestes primeiros 25 minutos, quedando como home máis retrasado do equipo, gañando o corpo a corpo e anticipándose ben ao corte, faltándolle só prodigarse nalgunha que outra ocasión en ataque.
Na segunda metade o equipo mellorou no seu xogo. Moveu máis o balón e con máis velocidade, aínda que o fixo de xeito intermitente. Nesas xogadas combinativas creou moito perigo, mais o gol non chegaba.
Tivo que ser nun roubo de balón en medio campo de Quique, que montaba unha boa contra con Pablo, e o propio Quique remataba o 2-1.
Chegaron entón os mellores momentos de Pablo no campo que marchou en varias ocasións do seu marcador por banda esquerda pero non puido concretar.
Cometeu algún erro defensivo o Matiz propio do reposicionamento obrigado de xogadores ofensivos, mais daquela o Avispas de la Arena xa non tiña enerxía para atacar e apenas creou perigo.
Chegaba así esta importante vitoria que permite ao Matiz marchar de vacacións Navideñas con tranquilidade. O equipo suma nestas 11 xornadas, 6 vitorias, 3 empates e só dúas derrotas contra os dous primeiros clasificados.
O balance é moi positivo, tendo en conta que o equipo apenas dispuxo de Yago, Pablo e Quique, e que sufríu as lesións de Emi (4 xornadas) e a de longa duración de Xmon. Así pois o bloque dos cinco homes restantes debe estar satisfeito do traballo realizado.
A mágoa foi unicamente a avultada derrota da pasada semana que alonxa ao equipo dun dos seus obxectivos, e actualmente só se atopa metido de cheo na pelexa dun título, o da deportividade.
Na segunda volta o equipo traballará para pechar canto antes a permanencia, reincoporarse a loita polo título de menos goleado e por rematar no podio da categoría.
Ata entón os nósos céntranse nun torneo de Nadal que desputarán a vindeira fin de semana (cos mesmos xogadores que no partido de onte) e en recuperar das súas molestias a Chape, da súa escordadura de nocello a Vare e dará máis tempo a Xmon á espera de que co paso das semanas o seu maltreito nocello vaia dando síntomas progresivos de recuperación.
Foi unha undécima xornada desputada no pavillón do Berbés e na que a diferenza de semanas pasadas trocaron as tornas. O rival chegaba con tan só 5 efectivos (aínda que mediada a primeira metade sumaron un troco), mentres os nósos chegaban con reforzos, xente fresca e con ansias de minutos.
O equipo saíu ben e gozou de boas ocasións nos instantes iniciais da primeira metade, pero o gol non chegou. Pola contra, nun erro de cobertura defensiva, e nun dos escasos lanzamentos a porta do rival, chegaría o 0-1. E a piques estivo de chegar o 0-2 nun córner botado ao segundo pau, que collía algo despistado a Jorge e á defensa e que acababa impactando na escuadra da portería tras un bo remate de cabeza.
O Matiz non deasesperaba. Semellaba un deses encontros nos que o paso dos minutos benefician ao equipo con máis xogadores e perxudica ao outro. Pero esta liga xa nos amosou moitas veces que pensar iso é xogar con lume, e o Matiz estivo a piques de quemarse.
Os nósos non foron quen de mover á defensa rival en toda a primeira metade (salvo nunha boa xogada na que Pablo abría para a incorporación de Davo por banda contraria e este servía un pase da morte que a piques estivo de converter Pani), e só con accións individuais ou por erros defensivos dos avispeiros logrou crear ocasións.
De feito o empate non chegaría de xogada colectiva, senón grazas a un latigazo de Yago cando o equipo máis o necesitaba. Gran lanzamento de Yago e 1-1.
A outra gran nova desta primeira metade foi o debut de Quique co equipo (que vestíu con camiseta branquivermella e pantalón negro, nunha mixtura das súas equipacións), e realizou un bo traballo defensivo nestes primeiros 25 minutos, quedando como home máis retrasado do equipo, gañando o corpo a corpo e anticipándose ben ao corte, faltándolle só prodigarse nalgunha que outra ocasión en ataque.
Na segunda metade o equipo mellorou no seu xogo. Moveu máis o balón e con máis velocidade, aínda que o fixo de xeito intermitente. Nesas xogadas combinativas creou moito perigo, mais o gol non chegaba.
Tivo que ser nun roubo de balón en medio campo de Quique, que montaba unha boa contra con Pablo, e o propio Quique remataba o 2-1.
Chegaron entón os mellores momentos de Pablo no campo que marchou en varias ocasións do seu marcador por banda esquerda pero non puido concretar.
Cometeu algún erro defensivo o Matiz propio do reposicionamento obrigado de xogadores ofensivos, mais daquela o Avispas de la Arena xa non tiña enerxía para atacar e apenas creou perigo.
Chegaba así esta importante vitoria que permite ao Matiz marchar de vacacións Navideñas con tranquilidade. O equipo suma nestas 11 xornadas, 6 vitorias, 3 empates e só dúas derrotas contra os dous primeiros clasificados.
O balance é moi positivo, tendo en conta que o equipo apenas dispuxo de Yago, Pablo e Quique, e que sufríu as lesións de Emi (4 xornadas) e a de longa duración de Xmon. Así pois o bloque dos cinco homes restantes debe estar satisfeito do traballo realizado.
A mágoa foi unicamente a avultada derrota da pasada semana que alonxa ao equipo dun dos seus obxectivos, e actualmente só se atopa metido de cheo na pelexa dun título, o da deportividade.
Na segunda volta o equipo traballará para pechar canto antes a permanencia, reincoporarse a loita polo título de menos goleado e por rematar no podio da categoría.
Ata entón os nósos céntranse nun torneo de Nadal que desputarán a vindeira fin de semana (cos mesmos xogadores que no partido de onte) e en recuperar das súas molestias a Chape, da súa escordadura de nocello a Vare e dará máis tempo a Xmon á espera de que co paso das semanas o seu maltreito nocello vaia dando síntomas progresivos de recuperación.
Despedímonos desexando unhas boas festas. Un pracer ter disfrutado de novo de Quique coa nósa zamarra, e acompañado dun completísimo plantel, con Jorge, cancerbeiro de garantías, cun xogador único como Emi que vai recuperando o seu tono trala lesión, con Pani, o home incansable e do traballo encomiable, coa pegada da poderosa zurda de Yago e cos irrepetibles irmáns Santos, co desborde de Pablo e o saber facer de Davo, e contaxiados da concentración e mentalidade táctica dos nósos defensas habituais, Xmon, Vare e Chap.
No hay comentarios:
Publicar un comentario