“Doce Empate” ACPSport 3-3 DCM

A versión máis currante do DCM saca un valiosísimo empate ante un rival que contaba ata o de agora todos os seus partidos por victorias.

Un par de veces por tempada, o DCM acostuma a sacar o seu mono de traballo, a súa media orixe de equipo pequeno da Liga Loiola e obséquianos con fantásticos partidos con fantásticos resultados.
Hoxe empatouse ante o 3º da liga e o equipo puido gañar, xa que tivo ocasións para iso, e non houbese sido para nada un resultado inmerecido.
Ninguén daba un duro hoxe polo equipo de Ratckovic Varela, pero hoxe os branquiazuis pelexaron contra vento e marea para obter un puntiño que deixa un sabor moi doce no entorno dcmista.

O equipo presentábase na Mina coas importantes baixas de Emi e de Chape, pero Xmon entraba na lista a última hora para osixenar o banquiño dcmista.
O colexiado do encontro sería o señor De la Cruz, que tería unha moi mala actuación, aínda que non sería determinante no resultado.
O DCM sairía xa de inicio moi metido no partido, namentres que o rival, cicáis pola suposta superioridade sobre o papel, saían bastante relaxados e deixando xogar bastante ós azulóns. Tras o primeiro intercambio de golpes, serían os dcmistas os que inaugurarían o marcador. Vare servía un gran balón as costas do marcador de Yago quen só tiña que desviar un pouco o esférico para que se colase na portería rival. Era o 0-1 e o DCM comezaba a ver que estaba á altura do rival.
Co 0-1, o rival tampouco acababa de espertar e os visitantes conseguirían seguir mantendo ese marcador sen demasiadas dificultades durante moitos minutos. Pero a falta de poucos minutos para o final, dous erros dos dcmistas ían sacar a relucir a gran efectividade do ACP Sport. Primeiro Vare, cometía un erro de principiante ó despexar un balón cara o centro do campo, que o rival aproveitaba para batir a Jorge. Clamoroso erro do defensa dcmista que seguro daralle moitas voltas durante varios días. 1-1. E tan só un minuto despois, falta de intensidade para recibir un balón en medio campo provocaba o robo dos rivais que sacaban unha boa contra e marcaban o 2-1. Nun minuto víñase abaixo o traballo dcmista e o ACP amosaba a súa fantástica pegada e voltaba a colocarse o cartel de favorito do encontro.

Chegábase así ó descanso. Ós nósos doíalle os dous goles encaixados, pero víanse con opcións no partido. O equipo estaba xogando ben, defendendo ben e creando perigo. Tan só cometéranse dous erros fatais.

E todavía cometeríase un máis. Ó pouco de principiar a segunda metade, nun córner a favor dos locais, Yago durmíase coa súa marca e deixáballe rematar a placer ó atacante do ACP que puña o 3-1 no marcador. Ó contrario do que poda parecer, ese resultado sería o que faría posible que o DCM sacase un punto, e é que xa sen nada que perder o equipo branquiazul adiantou as liñas de presión e comezou a defender un para un co fin de robar balóns e sacer contras. Ademáis con ese resultado, ACP relaxouse un pouquiño máis, e eses dous factores farían que de ahí ó final do encontro o DCM dese un auténtico recital. Contra tras contra os nósos meteron ó rival contra as cordas. E por se acaso erraban os defensas, Jorge completaba unha moi boa actuación. Ademáis apareceu a mellor versión de Quique que volvería tolos ós defensas e ó porteiro rival que só poderían paralo con durísimas faltas. ACP cargouse de cartóns marelos, e os nósos disporían de boas faltas aínda que sen fortuna. Yago dúas veces contra os paus e Quique noutra ocasión golpearían a madeira da portería rival. Nunha das moitas ocasións dcmistas, Yago faría o 3-2 e o rival non reaccionaba.
De novo Quique nunha gran acción era derrubado polo último defensa, e posteriormente noutra ocasión polo gardamallas rival. Con tanto cartón era normal que algún rival recibise o segundo e así foi.
O DCM merecía o empate, e este chegaría tras un penalti. Un disparo dcmista era detido por un defensor rival coa man e o colexiado asubiaba a pena máxima. Quique non erraba e puña o 3-3 no marcador.
Nos dous minutos restantes, o DCM defendeu sen problemas o intento de reacción do ACP pero o partido remataba con empate.

Excelente segunda parte dos nósos que colleitan un punto que sabe moi doce. O traballo foi encomiable e é que con tan só un cambio ofensivo (e ante o profundísimo banquiño rival) o equipo non acusou o cansanzo e remontou nos últimos intres. A desfrutalo pero sen relaxarse. Hai que evitar erros tan tontos en defensa e de hoxe hai que aprender que con moita intensidade e traballo pódeselle plantar cara a calquera.
Na vindeira semana recibirase a un Acerón que sempre dificulta moito as cousas ós nósos que nunca poden completar boas actuacións ante este fantástico rival.

Enorme equipo!
Grazas a todos e ata a próxima.
Un saúdo!