sábado, 30 de junio de 2012

Resumo da Tempada "Un ano de primeira"



Coa cena de fin de tempada e as eleccións á presidencia celebradas no día de onte, o clube puso o peche definitivo a campaña 2011-12.
O primeiro ano do DCM na máxima categoría do fútbol afeccionado vigués chegou ó seu fin. O equipo viviu un sono iniciado moitas tempadas atrás cando recén chegados á VigoEnXogo, na 3ª división, percibíase a máxima categoría como algo inalcanzable, pero co traballo e esforzo destes anos, o DCM chegou á 1ª división.

Foi un ano de moitas dificultades, non tanto clasificatorias como sí estructurais. Por fortuna, no aspecto clasificatorio, o equipo sacou resultados importantes en momentos clave, para non sufrir demasiado durante a liga. E é que os esforzos e o traballo que realmente tivo que realizar o equipo, estiveron centrados en conseguir facer xornada tras xornada unha convocatoria competitiva. Tempadas atrás, con tódolos membros do equipo inmersos en estudos na cidade olívica, poder acudir ós encontros cada fin de semana, era moi sinxelo para todos eles. Pero esta tempada, houbo moitos contratempos, que o clube foi solucionando de manera óptima, pero que non houbese sido quen de superar sen o compromiso de todos os membros deste plantel.
É difícil encontrar equipos na liga que aguanten tantas tempadas consecutivas, e que o fagan cunha gran parte dos seus membros fundadores. Este ano, o DCM conseguíuno, superou un novo reto, cicáis o máis difícil ata o momento, e agora toca xa centrarse en traballar para superar o da tempada que vén.
Jorge, Vare, Xmon, Chape, David, Pablo, Pani, Emi, Quique e Yago, en nome de todos e cada un dos vosos compañeiros (que de seguro comparten isto), recibide persoalmente as GRAZAS polos esforzos realizados para estar, cada un na súa medida e sempre que as circunstancias o permitiron, nos pavillóns, con gañas de xogar, de competir e de pasar un bo rato.
Sabemos que todos eses pequenos esforzos merecen moito a pena, para conseguir manter a flote este equipo e poder seguir desfrutando do mesmo, xornada a xornada, pero a pesares de que compensa, non está de máis recoñecer, que as veces todo isto implica pequenos sacrificios.
Neste senso, mención especial para as dúas novas incorporacións á familia Dcmista, Pablo e David, quenes chegaron por mera necesidade do equipo, pero que xa se gañaron o aprecio de todos os dcmistas, e son xa, peza fundamental do equipo. Ademáis, o seu rendemento superou en moito as espectativas. Pablo acaba a tempada como máximo goleador do equipo e sendo un dos xogadores con máis minutos nas súas costas. E David, fichado a metade de tempada, e sen apenas tempo para adaptarse ó equipo, soubo cumplir á perfección co seu traballo na defensa e incluso tivo que xogar en posicións máis adiantadas cando o equipo o necesitou.

Pero ademáis de superar eses contratempos, o equipo conseguíu un obxectivo moi valioso; a permanencia na categoría. E non só iso, o logrou sendo o equipo máis deportivo da división e o máis deportivo de tódalas divisións de fútbol sala (resultando en definitiva un dos equipos máis laureados na entrega de trofeos). Sacou puntos contra todos os equipos agás tres, o que mostra que os nósos teñen nivel para competir na división. E ademáis, o fixo, nun ano de ir e vir de xogadores, o que dificultou que o equipo puidese adoptar unha única idea de xogo ó longo da tempada e poder traballar nela. De feito, tivemos xornadas dun DCM en fase de adaptación á categoría; despois xornadas dun DCM con baixas moi importantes (Jorge mancado pola brecha no mentón e Emi no estranxeiro) que as superou estando ben metidiño atrás en busca de puntos fundamentais; chegaron entón partidos de voltar a xogar sen o freo de man posto; posteriormente unha xeira de partidos onde o equipo deixou todo no campo e cunha entrega encomiable gañou partidos impensables que trouxeron consigo a salvación (Quique entregouse de cheo nos seus últimos partidos co equipo antes de partir cara terras austríacas, e David recolleu o seu testigo); e nestas últimas datas, un DCM relaxado e sen obrigacións tácticas que deixouse levar. 
Isto, nos permite pensar, que se a tempada que vén, o clube logra maior estabilidade e pode traballar nunha mesma idea de xogo, cicáis poida optar a cotas máis altas na competición.

Así que agora a descansar unhas semanas, e despois a pensar xa na tempada que vén. De novo, agárdase un verán con algunhas incógnitas, e probablemente ata as últimas semanas de agosto non poidamos confirmar o plantel da vindeira tempada. O que xa é seguro é que Quique, que despedíuse onte dos seus compañeiros, non estará no plantel que inicie a tempada en outubro, e que Yago podería trasladarse preto da cidade olívica, convertíndose na "primeira fichaxe" da tempada (a súa representante xa comunicou que ata o mes de agosto non poderán confirmar a súa situación). Salvo sorpresa de última hora, o bloque de xogadores con máis partidos desputados neste tramo final de tempada; Jorge, Vare, David, Emi, Pani e Pablo, seguirán un ano máis no equipo, ó igual que Xmon, que deberá confirmar co clube se a súa previsión de disponibilidade para a tempada que ven é total. Así pois, agárdase que os representantes de Quique, Yago e Chape, poidan reunirse co novo presidente electo, o Sr.Rodríguez, elixido onte mesmo nunhas eleccións cun empate inédito na rolda final (co Sr.Antxonio) que obrigou a sacar os estatutos do clube e decidir por primeira vez ó máximo mandatario do clube co voto de calidade do presidente saínte (neste caso o Sr.Sotelo, que se decantou pola experiencia dun home con moitos mandatos as súas costas), para falar da súa continuidade e de se a súa disponibilidade será total, nos casos de Chape e Yago, e no caso de Quique, da súa posible reincorporación no mes de xaneiro. De todos xeitos, a dirección deportiva xa manexa algún nome (mantendo o perfil de ex-xogador da copa/liga loiola), por se as circunstancias levan a algún membro do equipo a non poder seguir no plantel.

Noraboa pola tempada rapaces.
Agradecementos especiais á nosa afección, fotógraf@s e demáis familia Dcmista. (grazas especialmente a Ale, Lúa, Carola e Sheila por estar tantas veces presentes nas bancadas e a Lara polo seu seguimento dende a distancia)

Algúns datos da tempada:
  • 10º clasificado con 40 puntos; 12 vitorias, 4 empates e 14 derrotas
  • 104 goles a favor, 113 goles en contra.
  • Goles: Davo 2, Chape 3, Yago 5, Vare 9, Pani 10, Quique 17, Emi 28, Pablo 28
  • Jorge mantivo a súa porta a 0 en tres xornadas (dúas ante o Xestas 1-0, 0-2 e outra ante Cahersa 4-0). Os nósos non viron porta en un só partido (ante Matamá 5-0)
  • 4 amarelas (2 Quique e 2 Pablo)
  • Mellor xeira: 4 vitorias consecutivas
  • Peor xeira: 3 derrotas consecutivas (en dúas ocasións)
  • Pablo e Vare desputaron todos os encontros da tempada.
  • Maior goleada acadada: Navia 1-6 DCM e Wapichi 2-7 DCM
  • Maior goleada encaixada: DCM 2-7 Hannover, Hannover 8-3 DCM e Matamá 5-0 DCM
  • Permanencia matemática acadada a 4 xornadas para a conclusión.

martes, 5 de junio de 2012

"A guinda a unha gran tempada na 1ªDivisión" DCM 5-3 P.Eloy



 O DCM despide a tempada cunha reconfortante vitoria ante un P.Eloy intratable no último tramo de campionato.
Os Dcmistas aprenderon da derrota da 1ª volta e centráronse en non cometer erros defensivos, agardando ata que o P.Eloy (non acostumado a rivais capaces de amoldarse ó seu xogo) dese un paso en falso cara diante que os nósos aproveitaron á perfección.
Gran vitoria para despedir unha grandísima tempada no ano do debut na 1ª división.

A derradeira xornada da tempada 2011-2012 desputouse no pavillón de Coia entre dous vellos coñecidos da competición. Con ambos equipos salvados e cos seus obxectivos cumpridos (só o DCM xogábase o premio a deportividade), tan só estaba en xogo o bo sabor da vitoria. A convocatoria dcmista a formaban Jorge, David, Vare, Xmon, Emi e Pablo; Pani mancado vería o encontro dende a bancada.
Ambos equipos saíron moi concentrados. O DCM sabía que non podía cometer os erros da primeira volta e saíu moi expectante. Pronto puido comprobar por qué o P.Eloy converteuse nun dos mellores equipos da liga nesta segunda volta. Os amarelos, perfeccionaron o seu sistema de xogo. Agardan en área propia ó rival, e movéndose en bloque con moita coordinación evitan todos os intentos de crear perigo por parte dos rivais. Ademáis, cando recuperan o esférico, non cometen erros na saída. Erguen a cabeza e buscan a contra. Cando non é posible miden moito os primeiros pases, e pouco a pouco avanzan metros ata chegar a campo rival. Alí, buscan un cambio de ritmo, un erro defensivo do rival ou unha xenialidade de Vasco.
Pero o DCM onte, contrarrestou perfectamente ó Parquets xogando dun xeito similar a eles. Sen perder a concentración atrás e con paciencia en ataque.
Tan só dous erros dos equipos nesta primeira metade, permitirían que o electrónico variase. Emi poría por diante ó DCM nunha contra e tras un doble remate (o segundo dende o chan) facía o 1-0 que significaba tamén o gol 100 dos dcmistas na tempada.
Pero sen tempo para que o partido trocase, Vasco facía o 1-1 no segundo pau e de tacón aproveitando un dos poucos desaxustes defensivos dos dcmistas nesta primeira metade.

Se na primeira volta foi o DCM o que se trabucou na estratexia, na segunda parte do encontro, sería o P.Eloy o que cometería os erros. Caeu na súa propia trampa, e é que en lugar de ser o seu rival o que descoida a parcela defensiva, esta vez serían eles os que avanzaban todos os metros que o DCM lles deixaba libres ata o seu campo, e ahí os nósos agardaron un par de erros nos pases para saír en contragolpes mortais. Pablo fixo un traballo incrible nesta faceta de contragolpista que tanto lle gusta e tras unha gran xogada persoal servía un pase da morte para que David convertese o 2-1.
Por diante no marcador, o Parquets caeu de novo no mesmo erro, e de novo contra Dcmista, na que desta vez Emi servía un asistencia fantástica para que Pablo fixese o 3-1.
Co 3-1, o Parquets tentou meterse de novo no partido, pero hoxe, os defensas dcmistas amosaron unha gran concentración. David, Xmon e Vare, pecharon cada intento de regate ou disparo dos rivais, e nas poucas ocasións que o rival os superaba, Jorge respostaba na porta con gran solvencia.
Pasaban os minutos, pero finalmente recurtaría distancias o Parquets nunha xogada algo embarullada na que os Dcmistas quedaban pedindo ó colexiado unha inexistente infracción de saque de porta. 3-2.
Pero daquela, Emi unírase a Pablo e xogaba a pracer cos espacios que deixaba a defensa do Eloy. Así conseguiría facer o 4-2 e o 5-2 (non recollido na acta), alcanzando a cifra dos 28 goles e igualando a Pablo como máximos anotadores do equipo na tempada, noraboa a ambos!. Todavía tería algunha contra máis o DCM e incluso un gol anulado, pero gustouse demasiado e acabou errando.
O Parquets maquillaría o resultado cun gol do seu atacante Jorge precedido dunha man do dianteiro amarelo que o colexiado non apreciou, 5-3.

Finalizaba así o partido e a tempada, unha vez máis nun gran ambiente entre ambos conxuntos.
Felicitar dende aquí o ParquetsEloy pola súa gran tempada (remata na 5ª posición). De seguro que para o ano estarán loitando entre os mellores. E agradecerlles tamén as boas palabras adicadas ó nosos equipo na súa crónica.

O DCM sumaba unha nova vitoria (que non lle permitíu mellorar o 10º posto clasificatorio) e non recibíu cartóns amarelos, a espera que os só 4 vistos durante esta tempada, sexan os xustos para gañar a deportividade tanto nesta división como nas demáis. Agardaremos a unha posible chamada da organización convidando ó equipo á entrega de trofeos.
Manterémosvos informados!
Noraboa pola tempada rapaces! Grazas a afección que achegouse neste último partido a despedir ó equipo! (Pani, Lúa, Ale e Fidel)

AS FOTOS DO PARTIDO NO SEGUINTE ENLACE: 
https://picasaweb.google.com/102545914651497041447/120603DCMParquetsEloy?authuser=0&authkey=Gv1sRgCOS177-v_YOMUA&feat=directlink